Sultan Abdülhamid ve Dönemi : Osmanlı Devleti
Ziya KazıcıÖne Çıkan Sultan Abdülhamid ve Dönemi : Osmanlı Devleti Gönderileri
Öne Çıkan Sultan Abdülhamid ve Dönemi : Osmanlı Devleti kitaplarını, öne çıkan Sultan Abdülhamid ve Dönemi : Osmanlı Devleti sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Sultan Abdülhamid ve Dönemi : Osmanlı Devleti yazarlarını, öne çıkan Sultan Abdülhamid ve Dönemi : Osmanlı Devleti yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Şehzadelerin Eğitimi
Sultan III. Mehmed'in cülusundan (1595) itibaren şehzadelerin fiilen sancağa gönderilme usulü tamamen terk edildi.
Bundan sonra şehzadeler adeta Harem'e hapsedildiler. (Bu arada Osmanlı'da Harem Batılı oryantalistlerin uydurduğu şekliye ve dizilerde gösterildiği gibi Padişahların gönül eğlendirdiği bir kurum kesinlikle değildir. Orada hatunlara ve Enderunlulara eğitim verilmekteydi) XVII ve XVIII. asırlarda Topkapı Sarayı'nın Harem kısmında "Şimşirlik" denilen dairede hayatlarını geçiren şehzadelerin şahsiyetleri tam gelişememiş, ilim ve kültür bakımından zayıf kalmışlardı.
Bununla beraber XVIII. asrın sonlarında şehzadeler, tekrar serbest hareket eder olmuş ve devlet işleriyle ilgilenir olmuşlardı.
kayıhan yayınlarıKitabı okudu
Osmanlıda Devlet İşleri ve İşleyişi
Osmanlılarda, devlet işlerinde kesin bir karar verilmeden önce işler, Divan'da görüşülürdü. Bu görüşmelerden sonra son karar hükümdarın olurdu.
Bununla beraber padişah, devlet işleri ile ilgili meselelerde şer'i ve hukuki konularda gerekli gördüğü kimselerle görüşüp onlarında fikirlerini alırdı.
Bu durumdan anlaşılacağı üzere zahiren geniş ve sınırsız yetkisi olduğu görülen Padişah, gerçekte birtakım kanunlarla bağlı idi. Bu da bir devletin devam ve bekası için şarttı.
Osmanlı hükümdarlarının ilk ve en kudretli zamanlarında bile Divan-ı Hümayun kararlarına tamamen riayet ettikleri ve alınan kararların dışına çıkmadıkları görülmektedir.
kayıhan yayınlarıKitabı okudu
Sultan Abdülhamid'e göre, Jön Türklerin uğrunda savaşmakta oldukları "Hürriyet", devleti tahrip edici bir silahtı. "Henüz hürriyet alışkanlığı olmayan bir memlekete hürriyet vermek, silah kullanmasını bilmeyen bir insana silah vermek gibidir. Böyle bir insan, babasını, anasını, yakınlarını ve hatta kendini öldürebilir. Şu halde hürriyet vermeden önce bir memleketi hürriyete alıştırmak lazımdır. İşte ben de bunu yapmaya çalışıyorum. Bu hususta en iyi tedbir maarifi (Eğitim) geliştirmektir. Bunun için de okullar açıyorum" diyordu
Sayfa 211Kitabı okudu
Abdülhamit Hanın Eğitimi
Abdülhamid, bütün şehzadeler gibi sarayda özel bir eğitim gördü. Şehzade Abdülhamid, Grrdankıran Ömer Efendi'den Türkçe,
Ali Mahvi Efendiden Farsça,
Ferit ve Şerif Efendilerden Arapça ve diğer ilimleri,
Vakanüvis Lütfi Efendiden Osmanlı Tarihi,
Edhem ve Kemal Paşalarla Gadret adındaki bir Fransız'dan Fransızca,
Guatelli ve Lambordi adındaki iki İtalyan'dan da musiki tahsil etti.
Böylece geleneksel eğitimin yanı sıra, Avrupa kültürünün saraya kadar giren etkisiyle Fransızca ve Batı müziği dersleri aldı.
Bir yandan da marangozluk, tahta oymacılığı ve kakmacılığa merak sararak bu becerilerini zamanla övgüye yaraşır bir düzeye çıkardı.
Çok iyi hocalardan ders alan Şehzade Abdülhamid, yabancı dil olarak Arapça, Farsça ve Fransızca öğrenmişti. İlme gösterdiği ilgi tutku derecesinde idi.
kayıhan yayınlarıKitabı okudu
Prerestu Kadın Efendi
Kafkas Çerkezlerinden olan ve çocuğu olmayan Perestu Kadın Efendi, Abdülhamid'e analık yaparak bütün şefkat, merhamet ve dikkatini ona verdi.
Sayfa 19 - kayıhan yayınlarıKitabı okudu
Şehzadelerin Eğitimi
Sultan III. Mehmed'in cülusundan (1595) itibaren şehzadelerin fiilen sancağa gönderilme usulü tamamen terk edildi.
Bundan sonra şehzadeler adeta Harem'e hapsedildiler. (Bu arada Osmanlı'da Harem Batılı oryantalistlerin uydurduğu şekliye ve dizilerde gösterildiği gibi Padişahların gönül eğlendirdiği bir kurum kesinlikle değildir. Orada hatunlara ve Enderunlulara eğitim verilmekteydi.)
XVII ve XVIII. asırlarda Topkapı Sarayı'nın Harem kısmında "Şimşirlik" denilen dairede hayatlarını geçiren şehzadelerin şahsiyetleri tam gelişememiş, ilim ve kültür bakımından zayıf kalmışlardı.
