Mülteci olmak.. yaşamadan anlaşılması zor bir duygu ama bu kadar güzel işlenmesi beni bu kitaba bağladı. Evet kitapla aramda özel bir bağ oluştu kitabın içindeki her bir karakter, yakın arkadaşım, ailem oldu. Filistin topraklarında başlayıp parça parça bölünen bir hikaye var karşınızda, ve düşünüyorsunuz “yaşamak” tek bir hak iken denize, Kudüs’e, vatanına, sevdiklerine hasret kalarak ömrü bitirmek midir? Bu insanların sabrı, imanı beni çok etkiyor.
Kitapta en sevdiğim şey; Filistin, Beyrut kültürünü , şarkılarını, yemeklerini, yansıtması hatta yemekleri denemeyi düşünüyorum şarkılarını ise QR koduyla okuyarak dinleyebiliyorsunuz.
Mülteci kamplarında tanturalı kadının ve çocuklarının gösterdiği çaba, hanzala’nın karikatüristi olan Naci’den bahsedilmesi, hepsi çok zarif noktalar. İçinizi yakacak olan bölümler ise;
Tantura katliamı, şatilla ve sabra soykırımı (1982) bunları okumaya dayanamadım ve bu insanların hala bu rejime maruz kalmasının etkisinden çıkamadım her ne kadar roman dahi olsa..
Karantina günlerinin en başından beri şunu düşünüyorum; biz evlerimizde 1 ay bu duruma maruz kalıyoruz hadi bilemedik 2-3 ay fakat Gazze yıllardır Karantina altında yıllardır... bu kitabı ara ara açar okurum dedim ya ailemden oldular Tanturalı kadın ve çocukları Hasan, Sadık, abid, Meryem...
Eleştirdiğim noktaları ise; anneleri ve abid dışında hepsinin vatanları ve mülteci kimliklerine uzak bir yaşam tarzı sürmeleri oldu.
