Kitabın herhangi bir şeyle yüzleşmesi söz konusu değil. Yazarı da kabul ediyor ki, kitap resmî tarihin bazı konulardaki iddialarını derlemiş bulunuyor.
Resmî tarih, yalan tarih anlamına gelmez. Yalnızca geçmiş olayları, devletin çıkarına olan, “apolojist” bir açıdan anlatmak demektir. Karşıt fikirler özgürce yarışabildiği sürece, resmî tarihe peşinen “yalan” damgasını yapıştırmak yanlış olur. Hem zaten ondan kurtuluş da yoktur. Çünkü geçmişle ilgili olarak (okullarda okutulacak kadar) üzerinde genişçe uzlaşıya varılan her fikir, yeni bir resmî tarihtir.
Emre Kongar, hele ki Türk tarihi alanına meraklı okuyucular için, yeni bir şey söylemiyor. Önceden söylenmiş, hatta bayatlamış olanları bir araya getirip özetliyor. Bu haliyle toy okuyuculara daha çok hitap ettiğini söylemek yanlış olmayacak.
Bu çerçevede kitabı okumak yararlıdır; ama hiçbir fikrin hakikate tam olarak ulaşamayacağını, ona yalnızca “daha fazla” yaklaşan fikre rağbet gösterilmesi gerektiğini, bunun için de fikirlerin özgürce yarışmasını desteklemenin çok önemli olduğunu mıh gibi akılda tutmak şartıyla…
