Yıllar sonra hemen bütün kitaplarımı bir araya toplayabildim. Bir oda dolusu dost. Aldatmacasız, kandırmacasız söyleyeceğini apaçık söyleyen dostlar bunlar. Anlaya bilirsen ne iyi, yoksa boşuna konuşurlar seninle.
Uyandığımda daha karanlıktı. Pencereyi ardına kadar açtım. Yaprak kıpırdamıyordu. Odanın içine gecenin serinliği girdi. Gece de girdi sanki. Nemli, yapışkan bir hava. İlkin hoşa gidiyor, sonra üşütüyor insanı. Karanlıkta bir şey göremedim. Evler uykuda, insanlar uykuda, doğa uykuda...
Kişi, bazen kendinden başka biri gibi oluyor. Yalnızken biz