Bilinçaltımın esaretinde miyim? Yoksa bilinçaltım mı esirim olan?
Hayatımı taşlara adadığımdan beri onlarla avundum hep.
Yontup anlattım, anlatıp yonttum.
İçimdeki diğer ben çıkıp geldi bir gün…
İhaneti hatırlattı ben unutmaya çalıştıkça.
Pislik bir herife mi dönüştüm? Yoksa pislik olan hayat mıydı?
“Yine mi sen?”
“Ben zaten Sen’im Kemal. Gelen ben değilim sen kendine geldin”
“Gitmeyeceksin yani”
“Hiç gitmedim ki”
Açılışa az bir zaman kaldı.
Herkes görecek ihanetinizi ve ben
Uzaktan izleyip unutturacağım bu ihaneti ruhuma.
Her ihanet bir gün taşa döner
Sergilenir şehrin meydanında.
“Güzel söz”
“Ben söylemedim, senin sözün bu”
“Bunu yapma işte, git…”
