#kitapyorumu
"Allah kuşları sevdi ve ağaçları yarattı, insan kuşları sevdi ve kafesleri yarattı."
Taşların Çığlığı ortadoğu anlatan bir kitap, tarihi roman. Kitabı okurken Zülfü Livaneli'nin Huzursuzkuk kitabındaki şu bölüm sürekli aklımdaydı:
" Harese nedir, bilir misin? Develerin çölde çok sevdiği bir diken var. Deve dikeni yedikçe ağzı kanar. Tuzlu kanın tadı dikeninkiyle karışınca bu, devenin daha çok hoşuna gider. Kanadıkça yer, bir türlü kendi kanına doyamaz… Ortadoğu’nun âdeti budur, tarih boyunca birbirini öldürür ama aslında kendini öldürdüğünü anlamaz. Kendi kanının tadından sarhoş olur." Kitap 1960'lardaki ortadoğuya ışık tutuyor. Darbeler, savaşlar, katliamlar, yıllardır çözüme kavuşamamış İsrail-Filistin meselesi... Fikir sahibi olabilmek adına okunulabilecek bir kitap. Birçok bilgiyi vermiş yazar,birçok kahraman üzerinden. Kendi kanına nasıl doymadığını belki de hiç doymayacağını anlatmış. Ortadoğuda herkes haklı, İsrail, Filistin ve diğer arap milletler. Ama hepsi eksildikçe eksiliyor ve eksilerek kazanacaklarını düşünüyorlar. Eksinin bir şeyler götürdüğünün farkında olmayarak. "İnsan sevdiğini bağışlar." keşke ortadoğu da bağışlasa. Sevgiyle