İçimizi şu soğuk günlerde ısıtan, tatlı mı tatlı bir kitap:Uç Minik Serçem.
Köyde kedisi, köpeği, leylekleri, ineği, serçeleri ve mis gibi doğal köy yaşantısıyla çok mutlu bir aile görüyoruz hikayemizde.
Sonçiçek hayvanları çok ama çok seven bir kızımız. Kendi çocukları gibi seviyor adeta. Bir gün yerde minicik serçe görüyor. Başlıyor ona annesi gibi bakmaya. Tabi serçe büyüyünce veda zamanı da yaklaşıyor. Sonçiçek çok üzülüyor ama her canlı ait olduğu yerde bulunması gerektiğinin de farkında. Kitabımızda vedalar sadece serçemize ait değil. Sonçiçek de o çok sevdiği evini, ağılını, serçelerini doğduğu köyüne veda etmek zorunda kalıyor. Kitabımızda bu vedayla sonlanıyor.
Öykümüzün bize verdiği değerler hayvan sevgisi, arkadaşlık, dostluk ve ailenin önemi. Hayatın kötü tarafları elbette olacaktır. Hüzün hep yanıbaşımızda ama mutluluk bir adım kadar da uzağımızda. Bunu unutmamak gerekir.
