Varoluş ve Psikiyatri
Engin GeçtanVaroluş ve Psikiyatri Gönderileri
Varoluş ve Psikiyatri kitaplarını, Varoluş ve Psikiyatri sözleri ve alıntılarını, Varoluş ve Psikiyatri yazarlarını, Varoluş ve Psikiyatri yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsanlar, narsisistik olanlar ve olmayanlar diye ikiye ayrılamaz. Narsisistik eğilimler hepimizde bulunur.
Sayfa 178Kitabı okudu
Varoluşun merkezinde hiçbir şey yoktur.
Sayfa 157Kitabı okudu
Kendilerini tek başına kalmış bulmaktan korkan insanlar, kendilerini hiç bulamazlar.
Sayfa 141Kitabı okudu
Varoluşunun sorumluluğunu üst sistemlerin egemenliğine terk etmiş çağdaş insan, kişisel trajedilerin yaşanamamasının yüzeyselliğinden kaynaklanan kolektif bir trajedinin parçası olabilir yalnızca.
Sayfa 71Kitabı okudu
Gelenekler bireyin kendini varetme sorumluluğunu hafifletir, ama karşılığı özgürlükten vazgeçerek ödenir.
Sayfa 67Kitabı okudu
İnsan kendi yaşamını, ne kadar yaşamış olduğuna göre değil de, ne kadar zamanının kaldığına göre değerlendirdiğinde gençlikten orta yaşa geçmiş olur.
İnsanlar mutluluğu bulmak isterken, kendileriyle narsistik bir biçimde ilgilenmenin çıkmazında kayboluyorlar.
İnsanın kestirilemezliğine ve yaşamın ısmarlanamayacağına daha da çok inanmıştım.
İnsan , varoluşunu gerçekleştiremediği oranda çevresiyle bağını da yaşayamaz, bunu yaşayamamaktan ötürü onlara bağımlı bir yaşam sürdürmekte olmanın öfke ve düşmanlığını , bazen onlara bazen de kendine yöneltir.
Gerçek acının kişi için bir anlamı vardır. Anlamı olan acı daha kolay kabul edilir. Anlam inanmayı içerir. İnançlarımız dünya ile aramızdaki bağları oluşturur. Bu bağlarda kopma olduğunda acı çekilir ve mutsuzluk yaşanır.
İnsanın insanı anlamaya çalışması sonu olmayan bir yolculuk gibidir.
Yaşama anlam katabilme gücü, yaşamın anlamsızlığını kabul etme yürekliliğiyle etkinlik kazanır. Ama çoğu zaman insan bu ürkütücü gerçekle yüzleşmektense, kendisine yabancılaşma pahasına geliştirdiği by-pass sistemleri içinde sıkışıp saklanmayı yeğler. Yaşamın anlamsızlığıyla yüzleşmek yerine yaşamın anlamsızlığını tartışır. En azından üst sistemlerin beklentileri göz önünde bulundurulduğunda, insanın kendisini süreç olarak gerçekleştirmesinin her zaman mümkün olamayacağını tabii ki kabul etmek gerekir. Ama sanırım önemli olan, kendimizi ne zaman yaratıp ne zaman sattığımızın farkında olabilmek.
İnsan, varoluşunu gerçekleştirebildiği bir yaşantısı sona erdiğinde bir başka yaşantıya geçer. Varolabilmek yerine olması gerekenin yaşandığı, dolayısıyla çevreyle bütünleşmiş bir birliktelik yerine seyirci olarak katılılan durumların ardından insanlar bir başka yaşantıya geçemez ve yaşayamamış olmanın ağırlığını bir sonraki geleceğe taşırlar. Bu nedenle kendimizi varedemediğimiz beraberliklerin ardından o beraberlikte olanları irdeler ve yargılarız. Kaza geçiren insanların sonradan olayı sürekli anlatarak etkisini hafifletmeye çalışmaları gibi.
Daha açıklayıcı bir şekilde ,
Varolamamamızın yarattığı boşluktan kaynaklanan anksiyete , kompulsif konuşmayla giderilmeye çalışılır.