Türkiye’de sosyalizm, benim kendimi içinde hissettiğim sorumluluğunu aldığım bir olayın dışında bir mecraya girmişti. Benim alakadar olduğum bir şey değildi. Ben Deniz Gezmiş’lerin idam edilmemeleri için imza verdim. İmza toplayanlardan birisi Murat Belge idi. Ben neden imza verdiğimi şöyle izah ediyordum. Bunlar asılmamalıdır çünkü bunları ancak Sosyalist bir yönetim asabilir. Ben gerçekten bu düşüncedeydim. Yani kopuş içinde kopuş yaşayan biriydim. Dediğim gibi bu sırada Murat Belge de imza topluyordu. Nihat Behram kitap yazdı mesela onlar için. Ama ben onların hiç biriyle aynı görüşte değildim. Tabi bunu kime anlatacaksın böyle bir tuhaflık vardı. Bu şiirime de yansıyordu tabi. “Cebimdeki adreslerden umut kalmamıştır” mısraım mesela.