Bir kere taviz verildi mi, asla çiğnenmemesi gereken unsurlar bir kere gözden çıkarıldı mı, kalbin aynası bir yerinden çizildi mi, kefareti büyük oluyor.
Bir demet gün ışığı...
İçinde binlerce toz zerreciği yüzüyordu. Bunlar salonun gölgesinde kalan kısımlarında sanki hiç yoktular. Yoksa gün ışığında kendilerini göstermek , var olduklarına inanmak, bir an için altın sarısına batarak parıldamak için mi böyle telaşla koşuşuruyorlardı?