Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
Yabancı
Albert CamusYüksek Puanlı Yabancı Yorumları ve İncelemeleri
Yüksek Puanlı Yabancı sözleri ve alıntılarını, yüksek puanlı Yabancı kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.10/10 puan verdi
·
Beğendi
Edebiyat okumuş olmanın güzel yanı insanların okuyup bir köşeye attığı ufak kağıtlardan bile bir anlam çıkarabilmek bana kalırsa...
Eskiden, "Yahu! Biz bundan bu anlamı çıkarıyoruz ama acaba cidden yazar bunu mu demek istemiş?" diye çok düşünür ve bazı şeyleri mantıksız bulurdum. Mezun olup kişisel okuma evresine geçtiğim zaman anladım ki bir insan zaten anlaşılmak için yazıyormuş. Yabancı, Camus' nün belki de en çok bilinen ve okunan eseri. Kitaptan şu parçayı eklersem çok konuşmama da gerek kalmayacaktır:
"...herkes bilir ki, hayat yaşamak zahmetine değmeyen bir şeydir, aslında 30 ya da 70 yaşında ölmenin önemli olmadığını bilmez değildim, çünkü her iki halde de gayet tabii olarak başka erkekler ve kadınlar yine yaşayacaklar ve bu binlerce yıl devam edecektir (...) İnsan mademki ölecektir, bunun nasıl ve ne zaman olacağının önemi yoktur."
Varoluşçuluk felsefesine göre kişi duygularının da tesiriyle dünyanın debdebesini görür ve bu da onu kendi anlamsızlığına götürür. Evet, yaşanması gereken bir hayat vardır fakat bu ne anlamda önemlidir? Ya da yaşamak gerçekten de anlamlı mıdır?
Edebiyat ve felsefenin (hatta bazen resim ve müziğin) birbirlerine sıkı sıkıya bağlı olduğunu düşünürüm. Hal böyleyken size birkaç cümle ile bu kitabı anlatmam olanaksız! Tek tavsiyem bu kitabı okuduktan sonra hakkında birkaç makaleye bakmanız. Aslında bunu her eser için yapmak gerek..
Aslında bir günde bitebilecek güzel bir kitap fakat ben finallerden dolayı ara vererek okumak zorunda kaldım maalesef.
Bu kitap hakkında çok fazla yorum okudum ve çok fazla önerilenlerden birini olduğunu gördüm. Gerçekten de önerilesi bir kitapmış. Kitap almadan önce ilk giriş cümlelerine her zaman göz atarım ve bu kitabın ilk cümlesi can alıcı ve bir o kadar da beni kitaba çeken bir cümle oldu.
“ Bugün anne öldü. Belki de dün, bilmiyorum.” Kitap boyunca aslında pasif ve annesine karşı düşkünlüğü olmadığı gösterilen bir karakter olsa da bu ilk cümle onun aslında yaşadığı acıyı anlatmaya bile yetiyor. Yazarın dili oldukça sade, anlatımı da gayet anlaşırdı. Çok beğendiğim kitaplar arasında yerini aldı. Elbette ki okumanızı tavsiye ederim.
Önce özet olarak yazarımızı tanıyalım
Albert Camus Cezayir de doğmuştur
Babası yoksul bir işçiydi ve 1'inci Dünya Savaşı'nda cephede öldü.
Yoksulluk ve acılarla dolu bir hayat sürdü.
1963' te ilk kitabını bastı.(Tersi ve Yüzü) bu kitabın da yaşadıklarını anlattı.1960 yılında bir otomobil kazasında yaşamını yitirdi.
Şimdi gelelim Yabancı
En etkileyici kitap giriş cümlesi ne diye sorsalar hiç düşünmeden şu cevabı veririm.
''Bugün annem öldü. Belki de dün, bilmiyorum.''
Meursault'un birini soğuk kanlılıkla öldürmesi sonucu idama mahkum bırakılmasıyla başlıyor esas hikaye. Meursault hayata ve kendisine oldukça yabancı bir birey. -Ki annesinin ölümünü dahi hatırlamayan bir adamdan bahsediyoruz. Kitabı okurken ana karakteri Meursault'un sorumsuz tepkisiz donukluğunun aksine varoluşu iliklerinize kadar hissediyorsunuz. Hatta bir varoluş sancısına kapılıyorsunuz. Büyük bir kasırga gibi içine içine çekiyor sizi bu kitap. Direnemiyorsunuz. Ayılıp bayıldığım kitap oldu benim için. İtinayla tavsiye edilir.
112 syf.
10/10 puan verdi
L'Etranger
albert camus bu eseriyle absürdizmin ve yabancılaşmanın dibine vurduğu, meursault karakteri ile olmaktan korktuğum şeyi gözlerimin önüne serdi diyebilirim resmen.
insanların olaylara, hayata karşı duyarlı olması, ses çıkarması, bilinçli olması, doğaya ve hayvana saygı duyması için mücadele eden insan, yani duyarlı insanın potansiyelidir duyarsızlaşma. çok sevenin sevgi olgusunu ruhunda yitirmesiydi aslında anlatılan hikaye. olmaktan korktuğum şey de tam olarak bu. kitapta yabancının benleştiğini, ben'in ise yabancı-laştığını gördüm. Camus öyle nesnel anlatıyor ki artık kendimden geri çekilip kendimi seyrettim bir süre.
meursault olmak isteyeceğiniz bir roman karakteri değildir. o, sizin korkunuzdur aslında. hep kaçtığınız şeye yakalanmanızdır. son evresinde bir kanser kisti gibi bedende titreme bile yaratabilir.
meursault o kadar duyarlıdır ki, bunu kaybettikten sonra dönüştüğü kişiliğin duyarsızlık şiddeti duyarlı halinin şiddetiyle doğru orantılıdır aslında. annesi ölür, tepki göremezsiniz. bir kadınla birlikte olmuş ama sevgiye dair bir şey göremezsiniz. ancak kaç sigara yaktığını okursunuz. gider bir papaz öldürür ama okuduğunuz şey güneşin ne kadar yakıcılığıdır. herhangi bir kin, nefret yoktur ortada. öyle bir duyarsızlık halidir işte bu. idam kararı verilir ama herhangi bir pişmanlık ya da duygusal tepkime göremezsiniz. doğru bildiği şeyleri söylemeye devam ederek son nefesine kadar devam eder. ve hala umursamaz.
ruhunu kaybetmiş bir insan ile ruhunuzu eline alıp sizinle oynayabilir albert camus. aman dikkat!
Albert Camus ile başlamak istiyorum öncelikle. 1913 de Fransız sömürgesi olan Cezayir de doğmuş. Yani 1. Dünya 2. Dünya savaşı arasında doğmuş faşizm çocuğu :) araştırınca çok garip ve hüzünlü bir şeye denk geldim bir röportajda Camus'a en kötü ölüm şekli nedir sorusu yöneltiliyor ve cevabı: bir araba kazasında ölmek çok absürt olurdu şeklinde. 46 yaşında bir araba kazasında ölüyor maalesef. Kitaba gelecek olursam kesinlikle ruh haliniz iyi değilse okumaya başlamayın gerçekten dibe çeken bir kitap ve baya düşündüren bir kitap. Camus'un bu kitapta anlattıkları kendi arkadaşları arasında geçen bir olaydan esinlenmiş. Annesinin ölmesine olan duyarsızlığına mı yanayım yoksa mahkemede kendini savunmamasına mı bilemedim. Resmen karakter için çırpınıp durdum fakat o kadar katı bir yürekle yazılmış ki insanın kendine yabancılaşması daha iyi anlatılamazdı çok beğendim gerçekten kendimi kendime yabancılaştırmasa daha çok beğenirdim :) incelememi Camus' un kız kardeşinin bir sözüyle tamamlamak istiyorum. "Camus her zaman sesi olmayanlar için konuşmak istiyordu." Kitapta da sesi olmayan bir karakterin sesi olmuş 10/10