Fuat, ikide bir, "Ben ta senin yanında dahi hasretim sana,"derdi.Bu mısrayı çok severdi. Ama Güler'i yaşamayı aklına getirmez, bu hasretlikten kurtulmayı bilemezdi. Onu bir resim, bir manzara gibi düşünürdü herhalde. Niçin? Hep hayalle işe başlamasından, gerçeği ele almamasından.