Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.0
Yüksek Puanlı Yaşama Uğraşı Yorumları ve İncelemeleri
Yüksek Puanlı Yaşama Uğraşı sözleri ve alıntılarını, yüksek puanlı Yaşama Uğraşı kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ne zaman Tezer Özlü ile ilgili bir metin okusam karşılaştığım ikinci isim Cesare Pavese olur. Tezer Özlü'nün bu denli sevdiği yazarı ben de tanımak istedim ve okumak için "Yaşam Uğraşı"nı seçtim.
Yaşam Uğraşı yazarın 1935-1950 yılları arasında tuttuğu günlüklerden oluşuyor. Günlüklerde uzun uzun edebi çalışmalarından, eleştirilere karşı duruşundan, günlük uğraşılarından, çokça kadınlardan ve kadınlara karşı bir nefret geliştirdiğini düşündüğü zamanlarda ise yalnızlığından hatta kadınlardan arta kalan acılardan bahsediyor. Henüz ilk notlarında itibaren intihara meyilli olduğunu ama bunu asla yapamayacağını söylüyor. İntihar konusunda düşündükleri insanı dehşete düşürüyor. Pavese, intiharı fırtınalı zamanlarında sığınacağı bir liman olarak görüyor desek çokta yanılmış olmayız.
Pavese 1950 Ağustos'unda yeni kitabının da ödül kazandığı başarılı bir dönemdeyken şaşırtıcı bir şekilde bir otel odasında intihar ediyor. Çok sonra günlüklerin ortaya çıkmasıyla aslında o kadar da şaşılacak bir durum olmadığı anlaşılıyor. Pavese intiharından yalnızca dokuz gün önce günlüklerini yani "Yaşam Uğraşı"nı şu sözlerle noktalıyor.
"Tiksiniyorum bütün bunlardan.
Sözler değil. Eylem. Artık yazmayacağım."
Altını çizdiğim çok fazla cümlesi olmasına rağmen, kitaplarını yazarken dikkat ettiği, veya dikkat çekmeye çalıştığı durumlar için aldığı notlarda sıkılmadım değil. Üretemediğinde yada üretmediğinde veya eserlerinde fark yaratamadığında kendisini boşlukta hissediyor. Ölüm, ölme isteği, intihar hayatında hep hazır onu bekliyor. Sanırım bütün amaçlarına ulaşmanın verdiği beklentisizlik sonunu hazırlıyor.
416 syf.
9/10 puan verdi
En beylik, en umutsuz anlamıyla bir , ahlaki olgunluğa ulaşmamış, kendini bir şey sanan, intihar düşüncesinden bir şeyler uman, ama bunu gerçekleştiremeyen bir adam.
Çoğu Türk okur gibi ben de Tezer Özlü'nün kitaplarında tanıdım Pavese'yi. Tıpkı Kafka ve Svevo gibi.
Kitap, Pavese'nin 1935'ten başlayıp onu intihara götüren 1950 yılına kadar yazdığı günlüklerden oluşuyor. Edebi değeri oldukça yüksek olan bu günlükler de Pavese'nin hayatta ki deneyimlerini, iç dünyasını, aşk, kadınlar, ölüm ve acıya dâhil düşüncelerine tanıklık ediyoruz.
Pavese'yi ilk defa okuyacaklar için zorlayıcı bir kitap olabildiği için öncelikle diğer eserlerini okumanızı öneririm, bu şekilde bu edebi şaheser olan günlükleri daha iyi anlamlandırabilirsiniz.
Pavese ile tanışmanız dileğiyle keyifli okumalar..
"Acı çeken hiç kimse eskisi gibi değildir." Acı çekmenin merkezine değişimin ulussal taşları yerleştirilmiş. Varolma biçimini en iyi hissedebilme yetilerinden biri olan acı çekmek, bir insanı ne kadar değiştirmişse işte o kadar değişmiştir Pavese. Kadınlardan nefret edecek kadar değişmiştir..
Yaşama sanatını 1950 yılına kadar devam ettirebilmiş, yalnızlığın ete kemiğe bürünmüş bir hali olarak yazmaya sığınmıştır. Tam 15 yıl boyunca yazdığı günlüklerden derlenen bu kitap, Pavese'nin ölümünden iki yıl sonra basılabilmiştir. Eleştirmen olmanın verdiği ayrıcalıkla acının ve yalnızlığın dışavurumunu çok iyi bir şekilde betimlemiştir.
Onun kitabını mükemmel yapan şey, kayıtsızlığı kendine model edinmiş bir insanın hayat karşısında ondan bir şey beklemeden yazabilme özgürlüğünün gücüdür. İşte söylemek istediğim, budur taşlara milyonlarca yıl değişmeden dayanabilme olanağı veren. Ama kayıtsızlık ile umursamamak bir değildi onun gözünde çünkü o hiçbir zaman dünyayı umursamadan hayatın tadını çıkarabilen biri değildi.
Bu kitap âdeta 15 yılda yalnızlık içinde acı çeken bir ruhun dünyayı anlamlandırabilme çabasına girişmesi ve en sonunda da pes etme şeklinin somut bir örneğidir. Sonunda bunun olacağı belliydi çünkü insan her zaman acıya yenik düşer ve bazıları sadece daha erken terkeder dünyayı, acı çekmekten vazgeçtikleri için.
İşin kötü tarafı daima şu olur; acı çekmek bir işe yaramaz ve acını dışa vurmak hafifletmez.
İnsan ölmek için gelir dünyaya...
1950 Steraga Ödülü'nü kazanmış, İtalyan yazar, şair Casere Pavese'nin 1936-1950 yılındaki günlüklerinden oluşuyor kitap.
Pavese'nin günlüklerini okuyunca bir insanın adım adım nasıl intihar ettiğini anlıyorsunuz. Başarılı biri olmanın, ödül almanın öneminin olmadığını kavratıyor bu kitap.
Pavese çok yalnızdı. O kadar yalnızdı ki
"Kendimi
Cesare Pavese'in 1950'de gerçekleştirdiği intiharına götüren 15 senelik günlüklerden oluşuyor kitap.Gündelik hayata dair yüzlerce aforizma barındırıyor.Yazarın edebiyat, sanat, şiir, tarih gibi bir çok konuya eleştirisinin yanında acımasızca kendini de eleştirdiğini görüyoruz.Yazarın intiharının temel sebebini kadınlara bağlamış olması beni çok şaşırttı.1935-1950 yılları arasındaki günlerini anlatmasına rağmen böylesine entellektüel bir aydının savaştan ve savaşın getirdiği gerçeklerden bahsetmemesi, tam tersine tüm derdi kadınlar tarafından reddedilen bir adam olmasına şaşırdım.Edebi anlamda ve gündelik hayata getirdiği taliller bakımından son derece kıymetli bir yazın olmuş ama ben Zweig gibi daha ulvi bir intihar olmasını yeğlerdim.