"Yürümenin erdemleri" ni doya doya tatmalı insan.Yürümekle bedenimizi fark ederiz, o bedeni bize vereni fark ederiz. Yürümek , bu bakımdan şükrün ifasıdır."
Erkek çocuğun bağlılık ve yakınlık duyduğu kişilere bu duygularını göstermesine izin verilmez, sınırlı duygusal deneyimlerden geçmesine izin verilir. Çünkü duyguların baskın olduğu davranışlar, onu üstün erkek profilinden uzaklaştıran dişil uca daha yakın tutumlardır.
Ve onlarla yürümek beni kendimle buluşturur. Hayatın türlü telaşı içinde kendime söylediğim yalanlarla, kendimden sakladığım gerçeklerle, kendime değmekten kaçındığım yerlerle buluşturur. Bazen onların öyküsünden ayrılarak kendi karanlığıma doğru giderim. O karanlıkta bulduğum bir yaşantı, geri döndüğümde, bana anlatılan öyküyü de anlamamı sağlar. Aslında ben kendi karanlığıma giderken, kendi yolumu yürür ve kendi kırılganlığımla yüzleşirken, ona doğru iz sürmüş olurum. Hayat bazen bir şifa verme çabasıdır. Ötekine, kendimize ve bütün varlığa.
Araba sürmek bireysel seçim ve risk almak demektir, toplu taşımanın ana şefkatine benzer güvenliğinin aksine, kişisel sorumluluk ve isyan hakkı vardır araba kullanmakta.
Yazar, uzun zamandır toplu taşıma kullanmamış olmalı.