Yavru Ceylan’daki Ezster’i alıp bir olay örgüsüne yerleştirmek ve adını da Karamazov Kızkardeşler koymak. Romanın Dimitrisi de Ezster olsun. Karamazov Kardeşler üzerine konuşacak en son insanım belki ama söz konusu Ezster
Kimsenin beni sevmemesi, bana göre dünyanın en doğal olaydı, buna ne şaşırıyor ne de alınıyordum. Beni en çok şaşkınlığa düşüren şeylerden biri de bana karşı yakınlık duyulmasıydı.
Acaba okullarda neden, “hiçbir iyilik karşılıksız kalmaz,” diye öğretirler ki? İnsan bunu ciddiye alıyor, yerine getiriyor, ümit ediyor ama sonra eline hiçbir şey geçmiyor.