Kitabın dili çok ağır geldi. Olaylar arasında zaman zaman bağlantımı kaybettim. Ama bi o kadar da politikti. Bitsede kurtulsam diye sabırla okudum.:( Yüzyılı içeren olaylar döngüsü, eleştiriler kaliteli.
Yazarın benzersiz üslubu ile bambaşka bir masalsı deneyim daha.. İnsanın basitliği ile mükemmelliği arayışının vardığı nokta çok güzel anlatılmış, karşılaştırılmış..Oğul kısmında anlatılan savaş sahneleri çok vahşi ve gerçekçi Lakin hikayeden koparıyor biraz..Son kısımda şahane bir harman ile noktalamış yazar..
Pek beğenmediğim, atlayarak okuduğum bir kitap oldu. Çok kalabalık, detaylar içinde boğulmuş hissettim kendimi. Örneğin Hayalet bölümü çok başarılıyken, diğer bölümler biraz yavan kalmış. Yoruldum okurken, takip ederken. Yarattığı dünyalar beni inanılmaz çeken bir yazar kendisi, ama sanki birden fazla şeye değinince biraz olmamış gibi.
Bir yazar, daha ne kadar külteşip ve kendisiyle olan yarışında, kendini ne kadar daha geçebilir diye düşünürken bu kitapta bunun bir sınırı olduğunu gördüm.
Klasik bir İhsan Oktay Anar kitabı beklemek biraz üzücü olsa da hataydı. ve beklediğim hissetmeye alışık olduğum o duyguyu alamadım, bulamadım.
evet diğer kitapları gibi karmaşık bir hikaye, anlaşılması zor cümleler ve hatta fantastik bir eser gibi ama o eski kitaplarının tadında değil.
hayal kırıklığı belki biraz ağır olur sanırım. ama diğer eserlerinde ki havayı ve tadı bulamadım. hatta bu kitaptan sonra çıkan kitabı almayı bile düşünmedim.
238. sayfaya kadar bitsin artık diye direnirken, tam bu sayfanın sonunda ''haydaağğ'' diye tepki vermeme sebep oldu ve sadece kitabın son iki sayfasından zevk aldım.
Okuduğum ilk İhsan Oktay Anar kitabıydı ve bu yazarı okumaya başlamak için ideal bir kitap değildi. ( Benim açımdan.) Çünküsü kısa bir sürede bitirebileceğim kitabı ''bak burda farsça tamlama kullanmış bak bu kelime Fea'il vezni bak burda Fe'ale vezninin ismi failini yapmış diye diye okuyamadım ve bu işle uğraşmak şu an yapmak istediğim son iş. 'Kitabın ilgimi çeken taraflarından birisi ise ''5 dk da kısa dünya tarihi kısmıydı. Dili çok ağdalı. Sevemedim...
Kitabın konusunun işleniş şekli bana naftalin kokmuş edebiyat yazılarının versiyonunlarını hatırlattı. İnsan olmanın ak ve kara hallerinin zaman yolculuğu üzerinden anlatılması edebiyatta çokça işlenen bir kurgudur. Edebiyatımızda Orhan Kemal, Adnan Binyazar gibi daha çok ilgiyi hak eden yazarlar karşısında yazarın kurgusal yaratıcılığı benim nazarımda sınıfta kaldı. Bunun dışında kitabın dilini akıcılık ve doğallık bakımından başarılı buldum.
İhsan Oktay Anar'ın okuduğum kitapları arasındaki tek beğenmedimi.
(1002 gece masalları ve Efrasiyab'ın hikâyeleri kitaplarını henüz okumadım). O kadar kopuk ki. Hikaye bir ordan bir burdan dallanıp ancak sonuna doğru bir araya gelen farklı alt hikayelerden oluşuyor. Ve o alt hikayeler o kadar alakasız konulara dair ki. Nerede ne zaman olduğu belirsiz bir Rus savaşı, Balkan savaşı, İttihatçılar, Abdülhamid okudum. Bir ara insanlık tarihi bile kısacık geçildi. Okumakta epey zorlandım. Hikaye sonunda bir sonraki ve son kitabı olan kitabın kahramanı olan İdris Amil'e kadar geldi.
Kitap içerisinde ilk kez Anar'dan mesajlar bulamadım.
Dil diğer kitapları gibi ama bu kitapta biraz daha ağır.
Aşık olun.
İyi okumalar dilerim.
İhsan Oktay‘ın yedi kitabından okuduğum yedinci kitap. Nihayet tüm kitaplarını okudum diyebileceğim bir yazar oldu.
Benimki biraz genel bir yorum olacak. İhsan Oktay Anar’ın kitapları kullandığı dil açısından akıcılığı oldukça zayıf. Sözlüksüz okusan anlamıyorsun, sözlükle okusan hikayeden kopuyorsun. Bu durum bir yandan bana çerezlik bir kitap
İhsan Oktay Anar’ın bu okuduğum 2. Kitabı diğerlerine göre daha zayıf bulduğum kopuk kopuk akıcı olmayan hatta sıkıcı diyebileceğim bir eser ağır bir dil kullanılan bu eserde olay örgüsü bi türlü bütünlenmiyor.
