İyi değillerdi. Sadece asıl yüzlerini göstermiyorlardı. Onlarla yaşamak kolaydı çünkü kendilerine ait ayrı bir hayatları vardı. Benim değildiler... Bizim değildiler. O adamın ve kadınındılar! "
" Quint'in ve o kadının mı? "
" Quint'in ve o kadının. Onlara ulaşmak istiyorlar. "
Ah, bunun üzerine Bayan Grose çocuklara nasıl da tüm dikkatiyle baktı." Ama neden? "
" O korkunç günlerde bu çiftin çocukların içine ektiği kötülük sevgisi tohumları yüzünden. Şimdi o tohumları iyice büyütmek, şeytanın işini sürdürmek amacıyla geri geliyorlar."
En başta kendi küçük, içine kapanık hayatımın bana öğretmediği bir şeyi, eğlenmeyi, dahası eğlendirmeyi, yarını düşünmemeyi öğrendim. Bir anlamda, ilk kez geniş bir alanda açık havayı, özgürlüğü, yaz günlerinin müziğini, doğanın gizemlerini öğreniyordum. Sonra önem verilme de vardı ve bu çok tatlıydı. Ah, bu bir tuzaktı. Önceden tasarlanmamış ama derin bir tuzaktı. Hayal gücümü, duyarlılığımı, belki kibrimi, içimde kolayca coşkuya kapılan ne varsa yakalayan bir tuzak. Olanların en iyi açıklaması kendimi korumasız kılmış olmamdı.