Ve bitti...Maaolufun Semerkant sonrası okuduğum ikinci kitabıydı.Birçok kişi bu kitabı sıkıcı bulmuş bazı sitelerde.Lakin ben Semerkanttan bile fazla beğendim.Yine Maalouf tarzı oradan oraya seyahat çok güzeldi.Kıyametin kopacağını söyleyen bir Papa'zın gelişi ile ortaya çıkan Yüzüncü Ad kitabının peşine düşmek amacıyla başlayan uzun seyahat.Cübeylden başlayan Konya'da veba ile sonra Konstantinopole varan seyahatin ilk başları ayrı keyifliydi.Marta ile yakınlaşma,Baldassare'nin beklenmedik şekilde Marta'ya aşık oluşu.Dönemin İstanbulun'da halkın ve rüşvetçi yetkililerin açıkça anlatılışı.İzmire gidiş.Sahte Mesih Sabetay Sevi tasvirleri çok güzeldi.Bu arada Yüzüncü Ad kitabına diğer sahip olan kişilerin ölmesi ya da başına bişey gelmesiyle beraber birşekilde Baldassare kendini kitabın peşinde buluyordu.Dediği gibi yazgısı onu oradan oraya sürüklüyordu.Ve o da yazgısına boyun eğiyordu.Aslında bilerek isteyerek boyun eğiyordu.Nitekim şu sözü "Savaştığın silahları Tanrı'nın ayakları altına bırakıp diz çökmen onurunu kırmaz."onun bunu bilerek isteyerek yaptığını,bu rüzgara isteyerek kapıldığını gösteriyor.Ayrıca Avrupa'da veba ve Londra yangını tasvirleri adeta kıyamet sahneleri gibi başarılıydı.Kitabın sürüklediği,aşkın sürüklediği,gerçekleri öğrenme isteğinin sürüklediği Baldassare'de herkes kendinden birşeyler bulabilir.Bu yolculuk onu basit bir tüccar olmaktan hayata dair şeyler gören,hisseden,şahit olan ve gerçek anlamda yaşayan kişiye dönüştürdü.Üzüntü ve acılar olsa da mutlulukta var içinde.Macera bize verilen en büyük nimetlerden.
