Çoğunun ortak özelliği, bu ilişkilerde bekleyen, üzülen, ezilen, aldatılan, terk edilen rolünün çoğu kez kadına düşmesi...
Erkeğin ise yine çoğunlukla giden, bıkan, ezen, aldatan, terk eden rolünü oynaması...
Ben demiyorum. Kitabın önsözü diyor. Ama maalesef okuduğum on aşk hikayesinde de roller bu şekildeydi. Hepsi de tanıdığınız bir şekilde ilham aldığımız insanların yaşamlarından, sadece aşk hayatlarına dokunan bir kitap. Fakat okuduğum aşk değildi bence. Baştan aşağı, kocaman nasihatlarla doluydu sanki... Bir de kısa biyografik bir yolculuk yaptım. Hayretler içinde kaldım, bazılarında öfkelendim, bazılarında hayal kırıklıkları yaşadım.
Aslında bir bir belgeselin kitaplaştırılmış hali. Bir çırpıda okudum diyebilirim.
Naciye-Enver
Latife-Mustafa Kemal
Afife - Selahattin
Piraye-Nazım
Eren-Bedri Rahmi
Ayhan-Adnan
İpek-Yüksel
Yıldız-Şükran
Fatoş-Yılmaz
Çiğdem-Melih
Bazılarının isimlerinden anladınız kimler olduğunu. Bazılarını da hiç duymadınız eminim. Ancak hepsinin ortak özelliği aşk ve tanınmış olduklarından bir zamanlar iyi ya da kötü örnek olanlardan. Hani şu parmakla gösterilip onlar gibi olursun bak diye nasihat edilen ya da inşallah onlar gibi olasın diye iyi niyet edilenlerden işte.
Çok zevk alarak okudum. Hatta bazılarının hikayelerine biraz daha ayrıntılı göz atmak istediklerim var. Hatta tesadüftür ki bir kaçı okunmak için bekleyen kitaplarım arasında... Latife, Piraye ve Afife Jale örneğin...
