Zekanın gelişimine psikolojik açıdan bakan en kapsamlı eserlerden biri olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Öncelikle zekanın fizyolojik yapısını psikolojik açıdan değerlendirerek başlıyor J. Piaget. Daha sonra algıyı temellendiriyor ki algının aslen duyusal bir yeti olarak doğumdan itibaren nasıl geliştiğini, bebeğin benliğine nasıl bir etkisinin olduğunu detaylıca açıklıyor. Ardından alışkanlık ve algının hareketlendirdiği duyusal zekanın geliştiği döneme geçiliyor. Bu dönemde alışkanlık şablonlarının oluşumunu ve zekanın bu şablonlara ne denli bağımlı, dolayısıyla yanılabilir olduğunu örneklerle açıklıyor. Sezgileri ve işlemlerin oluşumu ile olgunlaşmaya başlayan çocuk zekası önce somut işlemeleri yapabilir hale gelirken sonrasında soyut işlemler de aktifleşiyor. Zeka gelişiminin son unsuru Piaget’ye göre toplumsal etkenler. Çocuğun algı, alışkanlık, sezgi yeteneklerine çevresindekilerin baskısının psikolojik etkileri işleniyor. Somut ve soyut işlemlerin de büyük bir çoğunluğu çevreden gelen gözlemlerdeki şablon formülleri ile nasıl gerçekleştiriliyor konusu da dile getiriliyor. Kısacası psikoloji bilimi bakışıyla zeka gelişim periyotları bir akış bütünlüğü ile işlenmiş. Genel okuyucu için ağır bir kitap, temel çocuk gelişimi, genel ve sembolik mantık konularında bilgi sahibi olmak gerekiyor kitabı takip edebilmek için.
