Hasan'la aynı memeden süt emmiştik. İlk adımlarımızı aynı bahçede, aynı çimenlerin üzerinde atmıştık. Ve ilk sözcüklerimizi aynı çatının altında söylemiştik.
Benimki Baba idi.
Onunkiyse Emir. Benim adım.
"Ve sen," dedi eli tabancalı adam "senin sesini hiç unutmayacağım."
"Ben de senin yüzünü." diye yanıt verdi doktorun karısı.
Bir körün, görmediği bir yüzü unutmayacağını söylemesinin ne kadar saçma olduğunun kimse farkına varamadı.