Mahmud ile Yezida bir tiyatro değil, bir destan. Ferhat ile Şirin gibi Leyla ile Mecnun gibi. Hatta bunlardan daha anlamlı.
Murathan Mungan, babamın en sevdiği yazarlardan birisidir. Yıllardır okumam için bana baskı yapar, en son baktı okumuyorum, kitabı alıp önüme koydu. E bende ayıp olmasın diye okudum. İyiki okumuşum! Konunun kendisinin ötesinde, Doğu köylerinin mükemmel bir tahlilini yapmış yazar. Her kelimesi anlamlı, her kelimesi bir ayrıntı içeriyor.
Okurken bana Zülfü Livaneli’nin Huzursuzluk kitabını anımsattı, konu çok benziyor. Öyle ki, acaba Livaneli bu kitaptan mı esinlendi diye düşünmedim değil. Gerçi Yezidileri ve Müslümanlarla aralarında bulunan düşmanlığı anlatabilmek için bir aşk hikayesi seçmek muhtemelen durumu anlatabilmenin en etkili ve kolay yollardından birisidir. Ama yine de, her iki kitaptan birini seçmem gerekirse, kesinlikle Mahmud ile Yezida’yı seçerim.
Hep popülere, bilinene yöneliyoruz. Mahmud ile Yezida, hepimizin okuduğu çoğu popüler kitaptan çok çok daha iyi ve anlamlı bir eser. Gereken değerini veremediğimizi düşünüyorum. Lütfen okuyun! Lütfen bu kitabı da popülerleştirelim! Murathan Mungan’a hakettiği değeri verelim!
(Kamu Spotu)
