"Kendisine, sanki kendi çıkarına birçok seçkin duyguları feda etmiş bir kötü yaratık nefretiyle bakıyordu..."
"İnsan kendisinin yoksulluğunu, yoksunluğunu bir zenginliğin görkemi yanında, bahtsızlığının büyük acısını bir mutluluk gösterisi karşısında daha büyük bir acıyla anlar."
"İstiyorsun ki, onun üzerinde hiç kimsenin, belki babasının bile bir sahip olma hakkı olmasın; o ancak senin olsun. Sonra bu bencil aşkın katlanamayacağı ufak bir şey gördüğün zaman ona düşmanlık duymaya başlıyorsun, düşman oluyorsun. Zaten aşka kin kadar yakın bir duygu yoktur...
(Böyle bir durum olunca) gözyaşlarını salıveriyorsun; kendine bir aşırı acı ve yas ortaya çıkarıyorsun. Zaten kadınların hepsinde var olan bir bahtsız olmaktan zevk alışla, kendini zorla mutlu görmeye çalışarak, o acılıktan sanki bir haz duyarak kendine yazık ediyorsun..."
Sayfa 238Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"Kimi zaman birden, hiç beklenmeyen bir zamanda insanın düşüncesine çarpıvermiş gerçekler vardı ki, yıllardan beri damla damla, çeşitli zamanlarda döküle döküle birikmiş belirtilerin, küçük küçük, başlı başlına anlamsız izlerin birdenbire doğuveren sonucudur. Bir hiç, akıldan geçen bir esinti o anlamsız belirtileri, izleri açıverir. Bunlar, aralarından engel duvarlar kalkıvermiş parçacıklar gibi birbiriyle birleşir, birbirini bulurlar; onlardan bir küme oluşur ki görmemek mümkün olmayan bir gerçek niteliğini alır..."
"İnsanlar tuhaftır. Kötü bir şey yapmakta olduklarını sezinleyecek olurlarsa kesinlikle ilk önce vicdanlarını susturacak bir sebep bulurlar. Kötü işler sahibi olanlara sorunuz; hepsinde kendi kendilerine bulunup uydurulmuş ve özenle pekiştirilmiş sebeplere rastlarsınız."
352 syf.
·
Puan vermedi
