Gün gelecek birbirimize söyleyecek tek sözümüz bile kalmayacak.
İşte o zaman ayırdına varıyor insan, olmak zorunda kaldığımız varlık olmasaydık ne olurdu diye; her gün karşılaşılmaz böylesine kılı kırk yararak yapılan çözümlemelerle. Çünkü bir kez dünyaya geldiğinizde, yapılacak bir şey yoktur artık.
Sayfa 90Kitabı okudu
Psikolojik sorunlarımızı çözmeye yaklaşımımız; pantolon, ayakkabı, saat gibi şeyler almak ise, bizler düşünen canlılar olabilir miyiz?
Cennette çıkan kavgalarda ilk dayağı kim yicek acaba? Merak.
İstersen müslümanlığı bir düşün sen.
Seni zorlayan yok.
Sana beş kere söyleyeceğim bunu her gün, sen bir düşün.
Kaygıdan kaçan zavallı varlık, insan.
Dindarsın, kaygıdan kaçıyorsun.
Ateistsin, kaygıdan kaçıyorsun.
Nihilistsin, kaygıdan kaçıyorsun.
Hümanistsin, kaygıdan kaçıyorsun.
Tüm gün çalışıyorsun, kaygıdan kaçıyorsun.
Tüm gün yatıyorsun, kaygıdan kaçıyorsun.
Çok kitap okuyorsun, kaygıdan kaçıyorsun.
Spor yapıyorsun, kaygıdan kaçıyorsun.
Evleniyorsun, kaygıdan kaçıyorsun.
Küçümsüyorsun, kaygıdan kaçıyorsun.
Alçakgönüllüsün, kaygıdan kaçıyorsun.
Her eylemin, kaygıdan kaçmaktan ibaret.
İyilik ve Kötülük Birbirinden Ayrılamaz
"Aile" hem nimettir hem lânet.
"Yaratıcı" tasviri de aynı şekilde hem iyidir hem kötü.
"Yahudiler bile binlerce yıl önce namaz kılıyordu."
Adamın seni dinine zorlamasını bırak,
adam tüm yaşamış insanları dinine zorluyor.
Döküldüğüm yerden yüzüne, gözlerine, ona ait herhangi bir ayrıntıya bakıyor, yeni bir rüzgârın yavaşça yelkenlerimi doldurmaya başladığım hissediyor ve “Ah, diyordum, ikimizden biri ölmeli.
Film montajcısıydım. Mesleki manyaktım. İşimi oyun gibi yapar, patronu beni çalıştırdığı duygusundan ve zevkinden mahrum eder ya da titizlenir, müşteriyi hasta ederdim. Neticede yine kapıyı göstermişlerdi. Bu kapıları tanıyordum. Kapanırken enteresan sesler çıkarıyorlardı.