"Ağlamadım, çünkü artık ağlamaya bile değmezdi."
395.jpg){kind=small}
"Ağlamak, yüce mevla tarafından insana bahşedilmiş en özel duygu sağaltma ve yönetme mekanizmalarından biridir."
"Hepimizin zayıf anları olur, ağlayabildiğimiz için çok şanslıyız, gözyaşları bizi çoğu kez huzura kavuşturur, ağlayamadığımız zaman ölecek gibi oluruz."
Sayfa 99 - kırmızı kedi
“Ve insanların yanında ise, kalabalıkta ise, gözyaşlarını kendi içine akıtarak ağlıyordu.”
"Sanırım, zaman zaman ağlamak bize çok iyi geliyor, yağmur gibi havayı temizliyor."
Ramazan'ın Merhaba ve Elvedâ hüznü..
Ulemâ, Ramazan-ı Şerif'in sonunda hüzünlendirdi; onun mana mefhumundan uzaklaşan, bu yüzden de Ramazan'la dünyamıza nelerin geldiğini, "elveda" deyince ise nelerin gideceğini fark edemeyen çağın Müslümanları da, Ramazan'a girerken tutsak mabetlere, "Allahu Ekber" dedi diye hapsedilen müminlere ağlıyor. Kahire'de, Şam'da, Bağdat'ta, Doğu Türkistan'da kadınlar, çocuklar şehitlerin acılarıyla Ramazan'a "Merhaba Ey Şehr-i Ğufrân" demenin burukluğunu yaşıyor. Halep'te bir yetim, Kahire'de bir anne, Doğu Türkistan'da bir köy, geçen Ramazan birlikte iftar yaptığı şehidine ağlıyor. Yemen'de bir kadın iftar sofrasında "Bismillah" deyip elini tuza bandırırken geçen yıl iftar sofrasını hurmasız bırakmayan oğlunun vefatına alıyor.
Sayfa 31
Kimse bana zarar veremez. Ağlamazsam, incindiğimi anlamazlar. Böylece bana zarar veremezler. Beni kimse ağlatamaz.
Sayfa 100Kitabı okudu
