tek yapmaları gereken
benim yaptığım gibi
yavaş yavaş yükselmekti.
böyle insanlar
başarının ağaçtan
toplandığını sanırlar.
siz ve ben
biliyoruz öyle
olmadığını.
Her gün kendi kendime söz veriyorum: Yarın ona gitmeyeceğim. Fakat ertesi gün yine esaslı bir sebeple ve nasıl olduğunu anlayamadan kendimi onun yanında buluyorum.
Kalbi kırık bir kız çocuğu bu gece, bu iğrenç solukların gölgesinde, usulca kelebeklerin kanatlarına yüklemişti ruhunu. O küçük kız çocuğu ölmüştü. Ben...
Ölmüştüm...
Aşk yalnız başına bir topluluk adıdır. Bir ahaliye yetecek kadar kendinin olabilecek misin demedim mi sana? Bir kadını ellerindeki baki, açık yaralarla görmek -ki gösterir, kadın yüreğini öyle bir karşı koyuşla gösterir ki bazen- tüm bunları görmek, nasıl olur da mümkün olur, benim gibi ciğerleri gaflete kapılmış olan biri için?
-55 Öğrenci 55 Hikaye/Bilge GÜLEN/21-
(Samsun Maarif Hareketi-Yazarlar Okulda)
Ojelerim yıpranmış ama onlarla uğraşamam. Bazen yaşamakla bile uğraşamıyorum.
-55 Öğrenci 55 Hikaye/Selcan Rana GENÇ/91-
(Samsun Maarif Hareketi-Yazarlar Okulda)
Sanırım ben terk edilmiş, unutulmuş, vazgeçilmiş bir öykünün başlangıcıyım. Bilmiyorum. Bildiğim tek şey bir şeylerin tam olmadığı.
-55 Öğrenci 55 Hikaye/Selcan Rana GENÇ/92-
(Samsun Maarif Hareketi-Yazarlar Okulda)