Herşey olup bittikten sonra mı , yoksa olaylar gerçekleşirken mi gülmek doğruydu ?
Sayfa 204Kitabı okudu
Gidenler artık acı çekmezler..
Sayfa 194Kitabı okudu
Özgürlük, ıslak orman kokuyordu.
Sayfa 66Kitabı okudu
“Düşkün olanlar onlardı, ben değildim, yok olmaya mahkum olanlar onlardı, ben değildim. Birdenbire, kendimi onlardan ayrı tutma hakkına sahip olduğumu farkettim. Burada olabildiğince göze 'çarpmadan, sahne ışıklarından uzak bir rol üstlenecektim, ama oyun sona erdiğinde onlar gibi olmayacaktım.”
Zihin Aynılığı keşfeder, can Sıkıntı'yı, vücut Tembelliği. Evrensel bezginliğin üç biçimiyle ifadesini bulan aynı değişmezlik ilkesidir bu.
Dinimi bulmuştum artık: Hiçbir şey bir kitaptan daha önemli görünmüyordu bana. Kitaplığı, bir tapınak olarak görüyordum.
Evrene, kitaplarda rastladım ben; özümlenmiş, sınıflandırılmış, etiketlenmiş ve düşünülmüş bir evrendi bu, ama yine de korkunçtu ve ben, kitabi deneyimlerimin karmakarışıklığını, gerçek olayların rastlantısal akışından ayırt edemedim. İçinden sıyrılmak için otuz yıl harcadığım felsefi idealizmim buradan kaynaklanıyor işte.
..yalnızca ağzıyla konuşur, kafasıyla değil.
Sayfa 120 - Can Modern Yayınları/13. Baskı/2022Kitabı okudu
Zor annelerin çocukları..
“Kişiliğini betimlemeyi bugün hala başaramadığım annemin yanında kalmak bana hep son derece güç gelmişti.”
Fransız Devrimi'nde -her devrimde olduğu gibi- açık seçik, iki tür devrimci birbirinden ayrılır: idealizmleriyle devrimci olanlarla garazlarıyla devrimci olanlar; birileri kitleden daha iyi bir yaşam sürmüştür ve kitleyi kendi düzeylerine çıkarmak, onun eğitimini, kültürünü, özgürpüğünü, yaşama biçimini daha iyiye götürmek isterler. Ötekilerse uzun zaman kötü şartlarda yaşamıştır, durumu daha iyi olanlardan intikam almak ister, yeni kavuştukları gücün eski güç sahiplerinin zararına tadını çıkarmak ister. Bu tutum, temeli insanın çelişkili doğasında kurulu olduğundan, bütün zamanlar için geçerlidir..
Sayfa 472 - Can Sanat YayınlarıKitabı okudu