Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.40
d
Değerlendirme
Büyüleyici
Sabahattin Ali’nin o tatlı ve o aynı zamanda ruha dokunan diline hayran kalmamak mümkün değil. Bu yüzden bu roman aslında sadece bir roman değil bir hayat hikayesi, bir iç hesaplaşma ve insana topluma dair bir gözlem esasında. Sabahattin Ali Ömer karakteri üzerinden insanın vicdanıyla zekasının, sevdiğiyle adeta kendi deyimiyle içimizdeki şeytanın
Doğa, İnsan ve Montaigne
“Doğanın istediği gibi yaşa, hiçbir dogmanın hiçbir kitabın kölesi olma.” İşte çevirmenin de önsözünde dediği gibi bu kitaptan bu iki dersi bu iki temel öğretiyi benimsemeden kitabı bitirmek mümkün değildir. Montaigne yaşamış olduğu yüzyıla göre oldukça geniş bir zamana yayılan düşünce anlayışı ve ruh anlayışına sahip ki bıraktığı eser hem geçmişe hem de günümüzden bile uzak geleceğe ışık tutuyor, sağlam bir insanlık ve doğa anlatısı bırakıyor. Denemelerinde temel olarak insan-doğa ilişkisi, ölüm, mutluluk, hüzün, ruhun anlamı, yaşamın anlamı, insanın temel ve ortak özellikleri olan;cinsellik, açlık, aile, iş vb, disiplin, eğitim ve tabi ki felsefe konuları üzerinde dilini eğip bükmeden düşüncelerini törpülemeden kısmadan serbestçe ve her kesime anlatıyor. Her konuda geçmiş zamanın unutulmaz filozoflar Sokrates, Platon, Diogenes, Aristo ve diğer birçok iz bırakan kişilerden alıntılar yapıyor ve bunu en doğru yerlerde en iyi biçimde kullanıyor. Montaigne ruhu ve yaşamı insanın yapay olarak yaşama ve hayata eklediklerinden arındırıp salt tabiata ve ruha özgü şeyleri anlatarak oldukça uyulması gereken dersler veriyor. Son olarak onun da dediği gibi onun amacı eğitmek, öğretmek, üstünlük taslamak, bilgiçlik değil salt deneyimlerinden hayatı yorumlamasından ve aslında hepimizin bakması gereken basit perspektiften insanları uyarmak. Değerlendirmemi hali hazırda zaten klasiklerden olan bu kitabı her yaşta insan mutlaka okumalı ve kütüphanesinde bulundurmalı ve hayatındaki zorluğa bir yol aradığında güzel bir bakış açısı olarak kitaptan faydalanmalıdır.
Bu kitap hayatımda beni en çok etkileyen kitaplardan oldu. Nefsi duygularla kaplanmışken yalnızlığın, ümitsizliğin, utanma, adiliğin benzerliğini gördüm. Bu kitabın üzerine bu sorunlar için iyileşmeye yardımcı olacak tek kitap biliyorum, başka var mıdır ki? Sonu da çok gerçekçiydi. Fyodor ve Dazai. Bsd. Ayrıca çok üzülüyorum. Çok üzülüyorum...
İşte
İlk hikayeler güzeldi, bir hikaye beni fazla etkiledi okumaya başladığım sıralarda nefret ettiğim biri vardı o kadar yumuşadım ki gittim ona yazıp hatasına rağmen ben de helallik istedim mal gibi sonra görüldü attı ben de yazmakla hata yaptım diyip tekrar engelledim aptalca bir şeydi bana belki ömrüm boyunca zararı olacak bir kitap oldu. Ya da yararıdır umarım. Of. Okumaya başlarken nefretimin dinmesini amaçlamıştım sadece. Keşke Kur'an falan okusaydım
Tanrılar Konuşuyor
Başlık iddialı gözükebilir ama aslında gayet basit çünkü yazar hayatıyla tartışmalı ve sansasyon yazar Andre Gide yunan mitolojisinin en meşhur tanrılarından Prometheus ve Thesusu iki kitapta iki farklı zaman ve mekanda konuşturmuştur. İlk kitapta Prometheus yazarın zaman diliminde bir cafede diğer tanrılarla güncele ve hayata dair diyaloglarda, tartışmalarda ve müzakerelerde bulunmuştur. Prometheus’un mitolojik hikayesi sembolik olarak yakın zaman dilimine uyarlanmıştır. Mitolojideki kartal, zincir ve ateş figürleri ve sembolleri insana uyarlanmıştır.İkinci kitap ise Thesus’un Atina şehrine kurmasından sonra emekliliğe ayrılıp dönüp arkasına baktığındaki hayat hikayesine dair görüşlerini anlatmaktadır burada da ilk kitaba nazaran daha fazla sembolik anlatım benimsenmiştir. Kitabın sonundaki mitolojik isimler sözlüğü hikayelerdeki kahramanların kim olduğunu bize özetleyerek kitabın içine girmemizi kolaylaştırmıştır. İçerik olarak tatmin etmese de anlatımdaki sadelik kitabın bir çırpıda bitirilmesini kolaylaştırmıştır.
Hayyamı anlamaya çalışmak
Ömer hayyam, evet bu adam ne zaman yaşadığı ne zaman öldüğü kesin olarak bilinmemekle birlikte o değerli rubaileri okudukça bunun bir önemi olmayıp aslolanın onun kimseye benzemediği, dilediğini rahatça söylediği, halkın diliyle sade bir anlatımla; aşk,tanrı,şarap,ahiret,ölüm gibi konularda cesur bir üslupla anlatımda bulunması bence çok daha önemlidir. Çünkü bu adam söyledikleriyle doğu kültüründe söyledikleri sessizce söylenmeli iyice düşünülmeli söylediklerinin asıl anlamını sorgulayarak bu dörtlüklere bakmalı şeklinde farklı batıda ise özgür düşünce bilim gibi farklı şekilde yorumlanmıştır. Kültürlerin yorumunun doğruluğu yanlışlığından ziyade bence bakılması gereken ise dilin güzelliği, Hayyamın varlığa felsefeye bakış açısına şarap dediğinde bildiğimiz şaraba değil onun kattığı anlama girmek bunu düşünerek okumak bence daha önemli ve güzeldir.
Çiğdem Güzeli, Sebebimsin, Son İki Yaz hikayeleri favorim oldu. Kısa kısa olduğu için kolay okunuyor, zaten anlatımı da basit ve kısa. Konuları biraz baydı ama manevi yönü eklemiş olması iyiydi. Mevlevi falan mı anlamadım ondan da bahsetmiş. Yani ne diyim ki iyi eh. MT vermişti rastgele. Kötü diyemem ama bayılmadım. 2 ay falan sürdü okumam. Bazı hikayelerin benimle ilgililiğinden dolayı 6,5/10
Bir Romantiğin Öyküsü
Realist ve aynı zamanda romantik yazarımız “acı” anlamına gelen “Gorki” lakaplı ünlü rus yazar, Aleksey Maksimoviç Peşkov’un yazdığı kitaplarının arasında bence onu en iyi tasvir eden, nasıl bir yazar olduğunu özetleyen kitabı budur. Çünkü kitapta yer verdiği kendi tabiriyle “toplum süprüntüsü” adını verdiği insanların yaşamda acılar çeken, yoksul, alt tabaka, birkaç kuruşa geçinmeye çalışan ancak diğer bütün insanlar gibi yaşamda aynı duygulara sahip olan insancıkların yaşamlarından kesitler sunuyor bizlere. Onların yaşamını realist gözüyle ancak romantik bir anlatımla sunuyor. Çünkü bunu yapmasının sebebi bu insanların hayatına yalnızca bir gözlemci, uzaktan izleyen ancak hiçbir şey yapmayan insanlar gibi kalmak istemiyor; aksine onların yaşam alanlarına, evlerine, sokaklarına, işlerine, aşklarına dahil oluyor ve içten bir anlatım tekniğiyle bunu yazıya döküyor. Bu sebeplerle biz o insanlarla bütünleşiyoruz ve misalen söylüyorum o meyhanede oturuyoruz, o sokakta dileniyoruz, o ağacın altında aşk rüyasına dalıyoruz. O yüzden “Gorki” bu lakabı boşuna almadığını bize kaleminin ve iç dünyasının gücüyle fazlasıyla gösteriyor.
Yazarın değerlendirmesi
Öncelikle bu kitaptaki sevdiğim bir alıntıyla başlamak istiyorum: Her düzgün insanın aklının bir köşesine saklanmış düşünceleri vardır. Bu kitapla ilgili değerlendirmeye bana göre yazar kitabın sonunda en güzel şekilde yapmış. Bu sebeple bu alıntıyı paylaşarak bu değerlendirmeyi bitirmek istiyorum.
“Edebiyattan ziyade kendimi ıslah amaçlı ceza bu. Uzun hikayeler anlatmak, yeraltı dünyamda kinden için için yanarak, köşemde çürüyerek, ahlaki çöküş yaşayıp çevreden ve gerçekten koparak, nasıl hayatımı mahvettiğimi göstermek ilginç olmazdı. Roman olması için bir kahraman gerekliydi. Buradaysa kahraman olmayan birinin bütün özellikleri açık açık yer alıyor. En önemlisi de, nahoş izlenim uyandırıyor. Sonuçta hepimiz hayattan kopuğuz, hepimiz kusurluyuz, neredeyse her birimiz böyleyiz. Gerçek hayattan o kadar kopuğuz ki ondan nefret ediyoruz, bize hatırlatılmasına katlanamıyoruz. Hepimiz, gerçek hayatı bir çaba, adeta bir ağır iş olarak görüp içten içe hayatın kitaplarda daha iyi olduğuna katılıyoruz. Peki neden söylenip duruyoruz? Neden kötü yoldan gidiyoruz da daha fazla şey bekliyoruz? Ne istediğimizi kendimiz de bilmiyoruz. Fevri dualarımız karşılık bulsaydı bizim için daha kötü olurdu. Deneyin bakalım. Herhangi birimize daha fazla özgürlük verin, ellerimizi çözün, eylemlerimize daha geniş alan sağlayın, kontrolü azaltın… Sizi temin ederim, yine kontrol altına alınmak için yalvarırdık.”
Hayatta amaçsız ve parasız bir savruluş hikayesi. Yakışıklılık ve zekanın yönlendirilememesi. "Soytarı" karşıyı tatminkar olma, utangaçlık, cesaretsizlik, korku ve kaygılar. Sanırım düşük ego. Egoya duyulan korku. Yine de yazar olup insanlara bu kadar ulaşmış olması kaderinin başarısı sanırım. Ben bungou stray dogs dolayısıyla seviyordum
