"Mutluluk hep gelmesi gerekenden daha geç geliyor," diye geçiriyorum. Gelsin diye yıllarca bekliyorsun, ta ki artık daha fazla dayanamayıncaya kadar. Kendini bir hışımla evden dışarı atıyorsun ancak sonra bir öğreniyorsun ki o aradığın mutluluk, terk etmeye karar verdiğin eve sen gittikten hemen sonra varmış. Yani mutluluk hep gelmesi gerekenden daha geç geliyor. Mutluluk..
Sayfa 93 - Tokyo MangaKitabı okudu
"Mutluluk hep gelmesi gerekenden daha geç geliyor.."
Sayfa 92 - Tokyo MangaKitabı okudu
Yine de bir umut... Yeni günün bana mutluluk getirme ihtimalini düşünerek uyuyakalmak bana güçlü hissettiriyor..
Sayfa 92 - Tokyo MangaKitabı okudu
Yarın da yine bugünkü gibi bir gün olacak. Mutluluğu hiçbir zaman yakalayamayacağım, biliyorum..
Sayfa 92 - Tokyo MangaKitabı okudu
Bizim duygularımızı her zaman geçiştiriyorsunuz. Başımızı okşayıp "Geçer bunlar..." dediğinizde her şey bitecek sanıyor, acımızı utanç verici derecede basitleştiriyorsunuz. Halbuki, biz sadece anı yaşamanın derdinde değiliz. İleride bir dağı gösterip "Oraya kadar gidebilirsen her şey düzelecek!" dediğinizde söylediğiniz şeyin muhtemelen doğru olduğunu ve oraya gitmemiz gerektiğini de düşünüyoruz. Fakat siz bunu söylerken şu an yaşadığımız şiddetli ağrıyı bile isteye yok saymamızı, görmezden gelmemizi istiyorsunuz. "Hadi, az kaldı. Devam et!" diyerek bizi ağrılar içinde yürümeye zorluyorsunuz, size göre iyileşebilmemizin tek yolu bu! Şüphesiz ki bu işte bir yanlışlık var. Eğer bana sorarsanız da yanlış olan sizsiniz, biz değil!
Sayfa 90 - Tokyo MangaKitabı okudu
Bazılarımız ileri gidip intiharı tercih edecek. Arkasından "Ah, keşke biraz daha dayansaydı! Hayatı zamanla anlayacaktı. Olgunlaşınca rahatlayacaktı..." diyeceksiniz. Halbuki kendinizi intihar eden kişinin yerine koysanız, onun çektiği acıya karşı ne kadar mücadele verdiğini, dayanmaya çalıştığını, çevresindekilere kulak verip onlar gibi hayata adapte olabilmek adına elinden geleni yaptığını ancak sonuç olarak bütün yaşama sebeplerinin anlamsızlığı karşısında pes ettiğini görebilirdiniz..
Sayfa 89 - Tokyo MangaKitabı okudu
Her gün bir azan, bir durulan bu depresif hâl tarafından ruhu törpülenen insanlarız sadece..
Sayfa 89 - Tokyo MangaKitabı okudu
Bizim çektiğimiz acıyı kimse anlamıyor..
Sayfa 89 - Tokyo MangaKitabı okudu
Ruhumun arındığını ve iyileştiğini hissettiren bir kitap, bana hep "İyi ki okudum!" diye düşündürüyor..
Sayfa 87 - Tokyo MangaKitabı okudu
Beklenmedik bir durum; egomu bir kenara bırakıp haddimi bilmeye karar verdiğim zaman kendimi açıkça ifade etme rahatlığına erişebilmek... Tuhaf, fakat aynı zamanda mutluluk verici..
Sayfa 86 - Tokyo MangaKitabı okudu