Pirtûka Erol Şaybak a bi navê ' Eşîra Birukiyan Çawa Keçên Îzmîr î Direvînin " heft kurte çîroka pêk tê.
Çîrok hema bije tevahî alî hûnandinêve jî alî zimanva jî qels maye. Şêwazek wêjeyî tune. Çawa ku mirov di çayxanekî rûnişti be. Van çîroka guhdar dike. Zargotin tuneye. Şêwaz tuneye. Nivîskar kiriye bi şêwaza kolana çîrokek bi peyam binivîse lê pêk neanîye. Hin çîrok bi wate û bê sedem maliq mane. Kiriye çîrokek fantastîk binivîse. Lê ne bûye. Dest avitiye çîrokê kolana ew jî nebûye.
Çîroka sereke a " Eşîra Birukiyan Çawa Keçên Îzmîr î Direvînin" de jî. Hûnandin baş bû lê alî zimen û şêwazê de dîsa qels mabû. Kesayet hemî bi nav kiribu heta eşîr jî kiriye navda. Qet nebe dawî lê biyaniya. Lewre xwe xistibû bin barek giran de. Lê nikarî bûye bin derê.
Lê.... Lê çîrok Kurdî hatiye nivîsar. Ev jî pir bi qedre.
"Ku Xwda hebe, ez dizanim ku ez ê buhuşteki wenda bikim. Lê ku Xwda tune be wê çaxê ez ê tenê jiyanekî wenda bikim" (r. 128)Ev hevoka di pexşana Hesenê Metê a bi navê Gotinên Gunehkar de derbas dibe, merî dikare bêje kurt û Kurmancî ya vê pexşanê ye.
Nivîskarê kone Hesenê Metê ku di sala 1957a li Erxenî' ya Amedê çêbûye. Ev 30
Niviskarê romantîk Ezîzê Gerdenzerî berhema xwe, ya bi navê Pêlavên Diryayî bi zimanekî zelal û vegotinek sivik nivisye. Peyv, têgeh an jî zargotinek wusa giran tune ye.
Kiriye, li ser kesayeta cîwanên Kurd bisekine. Gengeşiya hebûn û nebûnê zelal bike. Lê pir romantîk e. Kesayet hemû, pîr û pak in . Leylê, Elîpaşa, Hinar,Reşît, Rizgar ,