f
Felsefe-Edebiyat
BENİ YANLIŞ ANLAYIN!
Beni yanlış anlayın!
Doğru anlayışınız buysa eğer...
Anlarken beni,
Algınızda sağduyunun yoksunluğundan ötürü;
Anlama noktasında cellat oluyorsa doğruluğuma;
Algınız,
Beni yanlış anlayın!
İstemez!
Ah siz, gençliğimin hayalleri ve görüntüleri! Ah, siz tüm sevgi bakışları, tanrısal anlar! Nasıl da çabucak öldünüz! Ölülerim gibi anıyorum bugün sizi. Tatlı bir koku geliyor, sevgili ölülerim sizden bana: yürek açan, göz yaşartan bir koku.
Hangi cinayet kıyaslanabilir sizin bana yaptıklarınızla? Tüm cinayetlerden daha kötüsünü yaptınız bana! Geri getirilemez bir şeyi aldınız benden: Gençliğimin hayallerini ve en sevgili harikalarını öldürdünüz.
Söylenmemiş ve gerçekleşmemiş kaldı en yüce umudum! Ve gençliğimin tüm hayalleri ve tesellileri öldü!
BU ŞEHİR O ESKİ SEHİR DEĞİL
Belki de gitmeli;
Ulaşılmayan uzaklara
Bilinmeyen bir kente bir ülkeye
Göç mevsimi gelmiş kuşlar gibi
Maviliklerde özgürce uçup
Denizleri, okyanusları aşmalı
Dağlar, taşlar, yollar ve ormanları aşmalı
Ve meçhul uzaklara, bilinmeyen bir kente
Bilinmeyen bir ülkeye gitmeli
Çünkü bu şehir, bu sokaklar, bu kaldırımlar
Ve ahh! Bu derinde yer
Kalemin sustuğu yerde
Cehalet naralar atar.
Kâğıdı mürekkep değil,
Kırmızı kan boyar...
Erdal ÖZAYDIN
18.11.2021
1816 yılında, Baltimore kentindeki eski bir tapınağın duvarına kazılmış bu metın, şöyle diyor:
Gürültü ve patırtının ortasında sükûnetle dolaş;
Sessizliğin içinde huzur bulunduğunu unutma.
Başka türlü davranmak, açıkça gerekmedikçe
Herkesle dost olmaya çalış.
Ama kimseye teslim olma.
Telaşsız ve açık seçik konuş.
Başkalarına da kulak ver.
Aptal
1816 yılında, Baltimore kentindeki eski bir tapınağın duvarına kazılmış bu metın, şöyle diyor:
Gürültü ve patırtının ortasında sükûnetle dolaş;
Sessizliğin içinde huzur bulunduğunu unutma.
Başka türlü davranmak, açıkça gerekmedikçe
Herkesle dost olmaya çalış.
Ama kimseye teslim olma.
Telaşsız ve açık seçik konuş.
Başkalarına da kulak ver.
Aptal
Yaşam dediğiniz, duyumsamalarla, çağrışımlarla zenginleşen, ayrntılarla yoğunlaşan bir şey. Bu ayrıntıları ve duyguları çıkarıp attınız mı, elinizde kuru bir kabuk kalıyor.
Yaşam sadece başarıdan, it dalaşından, ihaleden, paradan, faizden, koltuktan ibaret değil. Bunlar olsa olsa birer maske.
Yaşamın, "gizi maneviyat" diye ifade edilen iç dünya zenginliğini, ne yazık ki gündelik yaşamın gittikçe sertleşen kavgalarında yitiriyoruz.
Einstein'ın Dili
İnsanı insan yapan öğelerin en başta gelenlerinden birisinin gülmek olduğuna kuşku yok.
Gülen insan; yani dünyaya ve kendisine mizah duygusuyla yaklaşabilen kişi, öfkeli insandan daha olgundur, daha
hazımlıdır.
Gülmek zekâ belirtisidir. Albert Einstein'in ünlü fotoğrafını bilirsiniz: Büyük bilgin objektife dilini çıkarır.
Ne profesör ününün zedeleneceğinden korkar ne de bilim insanı tavrının.
Kameraya dil çıkarabilmek için evren ve insan orantısının,
yani çok büyük ölçeklerin farkına varmış olmak gerekiyor.
Sıradan insan böbürlenmesi içinde bu yapılamaz.
"Özgürsünüz!" der profesörler. Ama bu sözleri umutsuzluk içinde dinleriz.
Sayfa 48
