h
Hatıralar
0 üye"1947'de ilk işe girdiğimde, 10 lira olan aylık maaşımdan biriktirdiğim paralarla, küçük evimizin duvarına çaktığım camlı dolapta, iki rafı dolduran ilk kitaplığımın çekirdeğinin, zamanla büyüyüp, Soğukçeşme Sokağı'nda dış dünyanın da ilgisini çeken bir boyuta kavuşması, eskilerin deyimiyle, henüz elim tutar ve gözüm görürken, kitaplarımı buraya ellerimle yerleştirebilmek, beni en çok mutlu kılan bir olay olmuştur.
"Bu duygumun bir sebebi daha var: Öbür bütün eserlerim, benden sonra, artık iradem ve etkim içerisinde olmayacak. Özellikle müesseseleri uzun yaşatmayan bir sosyal doku içinde, onların hepsi çökebilir, dağılabilir, hiç değilse bozulabilir.
"Ama kitaplığım böyle değil: O bir vakıf. Dünyada hiçbir şey ölümsüz değil ama, en uzun ömürlü varlık, gene de bir vakıftır.
"Bu kitaplık, böylece bana en fazla mutluluğu getirmiş oldu. Bunu bugüne kadarki en büyük ödül sayıyorum."
Sayfa 226 - Yayına Hazırlayan: Nezih Başgelen, İstanbul: İstanbul Kitaplığı Ltd., 1989.Kitabı okudu
Unutmak
“ -Beni hatırlamak zor mu yani monptit (küçüğüm) ?
- Evet. Çünkü insanları hatırlamak için önce unutmam gerek. Ben bunu asla yapamam.”
Sayfa 101Kitabı okudu
Bazen bu görüntüleri nasıl bir film şeklinde oynatacağını bilmeyi arzu ederdi
Sayfa 34Kitabı okudu
Raci demek, insan demektir.
Sayfa 28Kitabı okudu
Bu fena mülküne ibretle nazar kıl ey can,
Gafleti eyle heba, hali değildir meydan,
Kanı Sultan Süleyman, kanı İskender Han.
Sad-hezar ömrü sürur ile geçirsen bir an,
Ne güle bülbüle baki, a gözüm bağ-ı cihan,
Kime yar oldu? Muradınca felek-i devr-i zaman.
Sayfa 31Kitabı okudu
Meydanda yalnız aşk kaldı.
Sayfa 60Kitabı okudu