Bıktığım Benim
Gülümsediğimde bana hep kaş çatanlar,
Somurtmaları yüzüme çağırdı benim,
Peşimden gıybet edip iftira atanlar,
Hayatımdaki namertler bıktığım benim...
Hoppa, züppe, nobran, kalleş, türlü keşmekeş;
Sonsuz şerleri üstüme yağdırdı benim.
Çektiğim çileye yok denk, bulunmaz ki eş;
Ziyan olan ömrüm oldu bıktığım benim...
Cahil şerri, zalim zulmü bitirmedi hiç,
"Bu nasıl baht?" sorusudur yıldığım benim...
Mafyalara aşk sunanlar etti beni linç,
Kaderden kahpe olanlar bıktığım benim...
Doktor MBC
Bir zamanlar yalınayak koşup gittiğim yollardan, şimdi ayakkabıyla bile yürüyecek kadar heves bırakmadılar bende.
Sayfa 20 - Destek YayınlarıKitabı okudu
Günü güzelleştirebilecek bir kaç şey
var fakat onlara da ihtimal vermiyorum.
İçi ölmüş biriyim ben,
dışardan nasıl göründüğüm
hiç umrumda değil!.
Karnının doymayacağı yerde açlığını belli etme derler.
Ne güzel sözdür, her insana dert açılmaz, her insanla dertleşilmez.
Bence en kötüsü de bir şeylerin artık elinden değil de içinden gelmemesi.
Heves yok, inancın kalmamış, zorlayamıyorsun..
Sadri Alışık
Zekasındaki uyanıklık gittikçe azalıyor ve artık içindeki sönmüş güçleri bir an için uyandırabiliyordu. Düşünme ve isteme gücü çoktan ve belki de umutsuz olarak felce uğramıştı.
Sayfa 115 - İş Bankası kültür yayınlarıKitabı okudu
