Bugün hâliniz vaktiniz yerinde, ama yarın her şey tersine dönebilir.
Sayfa 64Kitabı okudu
Yandan Çarklı
İnsanın gavuru, müslümanı olmuyor arkadaş. İnsanın insanı insan oluyor!
Sayfa 75 - Barış Yayınları, 1. Baskı (1966)Kitabı okudu
İşsiz
Ama aklı eriyordu insanların yaşantılarındaki eşitsizliğe. Kuyumcu babadan aptal da doğsan zarar yoktu. Çöpçünün çocuğunun ağzıyla kuş tutsa bile fasaryalığının farkındaydı. Kocaman kocaman apartmanlarda yaşayanlarla kıyı mahallelerin rutubetli evlerinin pek pek yüz yüz elli liralık kiralarını veremeyenlerin kanun önünde eşit sayılışındaki tuhaflığa da şaşmıyordu.
Sayfa 32 - Barış Yayınları, 1. Baskı (1966)Kitabı okudu
Yandan Çarklı
Gözünü toprak doyurasıcanın kocca bir apartmanı var Şişli'de, Heybeli’de köşkü var. Dükkânlar, konaklar da caba. Ulan, Allah vermiş. Bizi de şu kör haneye tıkmış. Görüyorsun dirliğimizi! Devletin kanununa, konturatına razı olsan da insana dünyayı zehir zıkkım etmesen olmaz mı? Firavun'un adı çıkmış. Firavun bunlar kadar zâlim miydi? Hiç sanmıyorum!
Sayfa 71 - Barış Yayınları, 1. Baskı (1966)Kitabı okudu
Yalnızlık dünyayı doldurmuş. Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey. Burda her şey bir insanı sevmekle bitiyor.
Alemdağı'nda Var Bir YılanKitabı okudu
İşsiz
“Canım sıkılıyor.” dedi, deve tüyü kupon kumaşından elbiseli.
“Niçin?”
“Bilmiyorum ama annem, babam, kardeşim ölmüşçesine sıkılıyor canım. Sabahtan beri içiyorum.
“Peki ama niçin kardeşim?”
“Bilmiyorum. İçimde müthiş bir sıkıntı var. Ne içki kâr ediyor ne kumar ne kadın ne sinema ne de ne bileyim? Hiç ama hiçbir şey!”
“Peki ama bir sebebi olmalı.”
“Yok.”
“Tuhaf..”
“Daha tuhafı, ağlamak geliyor içimden. Bir kıyıya çekilip sessiz sessiz değil; herkesin içinde bağıra bağıra, eşekler gibi zırlaya zırlaya ağlamak!”
Dudak büken işsiz gene de sordu: “Aç mısın?”
“Hayır.”
“Susuz musun?”
“Gene hayır.”
“Bir yerin mi ağrıyor?”
“Yok canım, demir gibiyim.”
“İşlerin mi ters gitti.”
“Yoo.”
“Dayak yedin de karşılık mı veremedin?”
“O da değil.”
“Aşkta mı torpile çarptın?”
“Elimi uzatsam ellisi geliyor.”
İşi şakaya vurarak koluna girdi: “O hâlde seni evire çevire dövmeli!”
Sayfa 30 - Barış Yayınları, 1. Baskı (1966)Kitabı okudu
Sanki ben her akşam onunlaymışım gibi bir yalnızlık duyuyorum.
Alemdağ'da Var Bir YılanKitabı okudu
Yandan Çarklı
Karnı burnunda hanımını işaret ederek. “Hâlâ yeni yeni canlar peşindesiniz,” dedim.
Baktı, gördü. güldü.
“Ne yapayım?”
“Bilmem ama, tedbirli davranamaz mısınız”
Gene adeta şahlandı:
“Yani ne yapmalıyım?”
Düşürmek gibi, hamile bırakmamak gibi…”
“Allah’ın binasını yıkamam!” dedi.
“Yıkamam. Çünkü, isterse milyonların olsun, vermediğine vermiyor.
Sayfa 72 - Barış Yayınları, 1. Baskı (1966)Kitabı okudu
İçerisine düşmüş olduğu bu sefil yaşamdan çıkmaya ne tâkat getirebiliyor ne de böyle yaşamaya rıza gösteriyordu. Bundan böyle ne yapmalıydı...
Yandan Çarklı
…öyle pis bir zaman ki. Elde on para yok. Yer demir, gök bakır. Kar dersen diz boyu. Sobamız oldu bitti yok. Kömürü köcürmüden kiloyla alırız. Sermayeyi kediye yükleyince onu da alamaz olduk. Vay anam vay! Açlık bir yandan, soğuk bir yandan. Çocuklar sızlanırlar. Karı, fıkara karı öteye döner ağlar... Baktım olacak gibi değil, ben de boynumu büküp
Sayfa 74 - Barış Yayınları, 1. Baskı (1966)Kitabı okudu