Ne olacak bu halim benim
...çevremde her şeyin açılıp genişleyeceğine, önümde,şanıma yaraşır, yararlı, güzel, özellikle kusursuz bir çalışma ufkunun açılacağına körü körüne inanırdım.
Ya kahraman olacak ya da çamura batacaktım, ikisinin ortası yoktu. Beni mahveden de buydu ya! Çünkü çamurda debelenirken, "bır gün gelecek kahraman olacağım" diye avuturdum kendimi.
Sayfa 62Kitabı okudu
Kendime eziyet ediyorum,belki de bundan artık zevk duyuyorumdur
Sonsuz acılar, küçük düşürülmüş duygular içinde kendimi yer bitirirdim.;belki benim asıl istediğim de buydu.
Sayfa 57Kitabı okudu
Ben Kimim ?
Kabadayılıkta direnenler yalnızca eşeklerle onların melezleridir, o da bir kerteye kadar. Hiçbir değer taşımayan bu yaratıkları önemsemesek daha iyi ederiz.
Ne ben kimseye benziyordum, ne de bır başkası bana. "Onlar hep birlikte, bense onlardan farklıyım"
...Henüz çok toydum.
Kâh canım kimseyle konuşmak istemez, kâh çok konuşkan kesilerek işi herkesle dostluk kurmaya kadar vardırırdım.
Sayfa 50Kitabı okudu
Alaylar,alaylar ha?!Hadsiz.Cevap dahi verilmez böyle küstahlara
"Neden benden başka birisi kendine tiksintiyle bakıldığını hissetmiyor?"
...
Sınırsız gururum ve bunun doğurduğu aşırı titizliğim sonunda iğrenme derecesine varan bir nefret duyuyordum kendime karşı, bu yüzden, başkalarının da bana aynı gözle baktığını düşünüyordum.
...
Onları ya küçümsüyor ya da kendimden üstün görüyordum.
Sayfa 48Kitabı okudu
Ah kendimi kandırıyorum yine,yalan üstüne yalan kendimi avutuyorum..
En iyisi hiçbir şey yapmamaktır. Bir köşeye çekilip, seyirci kalmaktan iyisi var mı? Onun için yaşasın yeraltı! Normal insanı ölesiye kıskandığımı söyledim, gördüğüm kadarıyla gene de onların durumunda olmak istemem (Kıskanmaktan geri durmayacağım gene de... Ama hayır, hayır, ne olursa olsun yeraltı daha kazançlı!) Orada hiç olmazsa insan... Eh!
Şimdi bile yalan söylüyorum. Yalan, çünkü iyi olanın yeraltı değil, özlemini duyduğum, ama bir türlü elde edemediğim baş- ka, bambaşka bir şey olduğunu iki kere ikinin dört ettiği gibi biliyorum. Cehenneme kadar yolu var yeraltının!
Sayfa 43Kitabı okudu
Dinle! Sadece dinle!
Aklını koy bir kenara da gönlünle dinle!
Kapa gözlerini şimdi, sadece içinin huzurunu dinle!
Kaç gündür dışarıda arayıp da bulamadığın huzur senin gönlünde.
Hisset!
Şimdi yağmurdaki toprak kokusunu, en sevdiğin melodinin notalarını, bir su damlasının cama vururkenki sesini, bir kuşun kanat çırpışını, bir çocuğun gülümsemesini, bir denizin huzurla dalgalanışını ve kendini o denize koşulsuzca bırakışını, suyun seni yüzeyde tutuşunu ve yüreğinin derinliklerinden kopup gelen her bir umut kırıntısının bir kelebek kanadında kâinata yayılışını hisset."
İçimdeki Derviş
Ne zaman ben derinlerdeki hüznümü keşfettim, o zaman benim yolculuğum başladı...
Doğan Cüceloğlu
♤İtminansız yürekle, arınmamış nefisle, oturmamış zihinle nereye kadar gidebilirsin?
Gönlüm uçmak dilerken semavi ülkelere; Ayağım takılıyor yerdeki gölgelere.."
Necip fazıl kısakürek
○Çünkü medeniyet ruhumuzla, aklımızla,kalbimizle ilgili evrensel gerçekleşiştir. Bir tarihi oluş ve değişimdir.'Sezai Karakoç' un medeniyetten anladığı şey, esas itibariyle dışta değil, içte bir değişimdir.
○Ancak yüreklerimizdeki inşirah ve itminan bize huzur verebilecektir... Cenneti de, cehennemi de yüreklerimizde taşıyoruz..
