“THE PAINTED BIRD...”
Nedendir bilemiyorum, II. Dünya Savaşı, Soykırım, Yahudiler konulu kitaplar olunca dayanamıyorum. Bu da okuduğum onlarca aynı türden kitaplardan biri olsa da; üzülmeyi, sinirlenmeyi, kızmayı her şeyi bir kenara bırakıp elime alıp yine okuyorum..
Kitabın baş kahramanı 6 yaşında bir çocuk ve ailesi onu savaştan korumak ve güvenliği için köye bir bakıcının yanına gönderiyor. Tabii bu arada savaş oldukça büyüyor. Yanına yerleştiği dadı, çocuk yanına geldikten 2 hafta sonra vefat ediyor. Kimse çocuğu istemiyor. Çingene ve Yahudi olduğuna inanıyorlar. Çocuk ise kendi ayakları üzerinde durarak, oradan oraya savruluyor. Yaşadığı aklın ve mantığın bile kabul edemediği olayların gerçek hikayesi..
Çocuk kendisine şunları sorguluyor kitapta:
Farklı bir saç ve göz rengiyle nasıl bir üstünlüğü olabiliyordu bazılarının diğerlerine karşı?
Çocuk burada kendini, yerlisi olduğu ülkesinde nasıl bir yabancıya dönüştüğünü anlatıyor bizlere.
İster kana bulanmış bir kuş olarak düşünebiliriz onu, ister ten renginin farklılığından doğan bir Boyalı Kuş gibi..
Boyalı Kuş , yazar 
Jerzy Kosinski ‘nin ilk ve en ünlü eseri. Yazarın kendi başından geçen olaylardan esinlenerek kitabı yazdığı aşikâr. Gözünüzün önünde sahneler film şeridi gibi canlanıyor, tüm ruhumla ağladım...
Adalet...
“Çünkü adalet️; saf ve masum birinin kafasına vurmadan önce durmasını da bilen güçlü bir elin tuttuğu balyoz gibi asılı dururdu dünyanın üstünde...”
Sayfa 97Kitabı okudu
BOYALI KUŞ, kitap isminin anlamı...
“Bir kafes kuşunun kanatları boyanıp kendi türüne salıverildiğinde, diğer kuşlar onu boyalı olduğu için dışlayıcı bir tutum sergilerler...”
The Painted Bird filmi, Türkiye Sinema Yazarlar Derneği tarafından, 2020 Vizyon Filmlerinin içinde en iyi film olarak seçildiKitabı okudu
Bir Nazinin prezentasyonu...
“Siyah üniformalı boylu poslu bir Nazi subayı girdi avluya. Hayatımda hiç bu kadar dikkat çekici bir üniforma görmemiştim. Subayın şapkasının siperliğinde çapraz iki kemiğin altından kendini gösteren bir kurukafa, yaka apoletinde yan yana iki gümüş şimşek, sol kolundaki kırmızı kumaş şeridin üstünde ise bir gamalı haç parlıyordu...”
Sayfa 121Kitabı okudu
Derilerinden Eldiven, Yağlarından Sabun, Saçlarından Şilte yapılıyordu(!)...
“Trenden indirilen Yahudiler gruplandırılıyor, çırılçıplak soyulup üstlerinde ne var ne yoksa alınıyordu. Saçları tamamen kesiliyor ve bu saçlar muhtemelen şilte yapımında kullanılıyordu (!).
Almanlar hepsinin dişlerini tek tek kontrol ediyor, altın kaplamalı olanların dişleri oracıkta sökülüveriyordu.
Gaz odaları ve fırınların miktarı sayıca bu kadar insana yetmediğinden, gaz odalarında öldürülenler yakılmayıp toplu halde kampın çevresine kazılan çukurlara gömülüyordu...”
Sayfa 105Kitabı okudu
Toplama Kampında VEBA günleri...
“Pencereleri sımsıkı kapalı, yarı karanlık kulübelerden acılar içinde kıvranan ve ölmekte olan hastaların feryatları yükseliyordu. Kadınlar ömürleri süratle tükenen kundaktaki bebelerini göğüslerine bastırıp acılarını azaltmaya çalışıyor, erkekler ise umutsuz bir çabayla ateşler içinde kavrulurken tir tir titreyen eşlerinin üstüne yorganlar ve koyun postlarını yığıyorlardı. Çocuklar gözyaşları içinde ölmüş ana babalarının artık yalnızca boşluğu seyreden gözlerine bakıyorlardı..
Veba inatçıydı, gitmeye hiç niyeti yoktu...”
Sayfa 32Kitabı okudu
Gaz Odasına girmek üzere bir Musevinin yazısı...
“Trenlerle fırınlara götürülen zavallılar, bebelerin hayatlarını kurtarmak için onları pencereden atarlardı. Bazıları vagonun tabanını deler, birkaç kararlı Yahudi buradan aşağı atlardı. Çoğu zaman tekerlek altında kalıp biçilir, kopuk gövdeleri yokuş aşağı yuvarlanıp otların arasına düşerdi. Sabahın erken saatlerinde oradan geçen köylüler parçalanmış gövdeleri bulur, aceleyle Yahudilerin giysilerini ve pabuçlarını çıkarırlardı. İçlerine para ya da elmas gizleyebileceklerini düşünüp iyice ararlardı, astarları dahi söküp arasına bakarlardı. Ganimetin üstüne üşüşür, kavga ederlerdi. Sonra ölüler demiryoluna bırakılır, Alman devriyeleri rastladığında lanetli ölülerin üstlerine benzin döküp yakarlardı...”
Sayfa 56Kitabı okudu
