Yaşam enerjim sıvı olsaydı, peşimde kırmızı bir iz bırakırdım, diye düşündü. Bu kullanışlı olurdu, dönüş yolunu bulmak için onu takip etmem yeterli olurdu.
Ah, keşke korku, üzerimden sıyırabileceğim bir gömlek olsaydı, diye düşündü Emma bahçedeyken hiç koku almamasına şaşırarak.
Ne karın ne de toprağın, hatta kendi terinin bile.
Korku, ruhu kemirir ve insanın içini boşaltır. Bunu yaparken kurbanlarının yaşam sürelerinden beslenir.
İçine, şimdiye kadar hiç bilmediği bir korku düştü.
Sayfa 15 - Yapı Kredi Yayınları
Enfes Bir Korku Edebiyatı
"George'un yağmurluğunun sol tarafı, artık parlak kırmızıydı. Kanlar, çamurlu sulara karışıp sol kolunun içinde kaldığı mazgalın ızgarasından aşağı akıyordu. Parçalanmış giysilerin arasından, insanın gözüne batacak kadar parlak bir kemik parçası fırlamıştı. Oğlanın gözleri, bembeyaz göğe bakıyordu. Dave sokağa doluşmaya başlayan insanlara doğru yalpalayarak koşarken, yağmur damlaları George'un hâlâ açık olan gözlerine doldu."
Sayfa 27Kitabı yarım bıraktı
Ve gittikçe aydınlanan yeni günden korktuğunu hissetti.
Sayfa 59Kitabı okudu
Korkmaya Gerek Yok Çünkü...
Marie Curie "Hayatta korkulacak seyler yoktur, sadece anlaşılacak şeyler vardır" demiş.
Sayfa 12 - Yazarın minik hatırlatmasıKitabı okudu
Those (scary) ancient legends told for so many years. Could there actually be... the real thing?
Chapter 43: Yogoehatcho
korkularımla dalga geçmeyi bırakır msınız her insanın bir korkusu vardır.
Gözlerinizi açamadığınız bir dünyada sahip olmayı umut edebileceğiniz tek şey bir göz bağı değil miydi?
Sayfa 97Kitabı okudu
"Aslında, neredeyse buradaki her şey beni korkutuyor. Ben sadece dehşet içinde olduğum gerçeğini görmezden gelmekte iyiyim."
Şarkı söylemeyi beceremezdim, hatta doğru düzgün mırıldanamazdım bile, bu yüzden kafam dağılsın diye şarkı söylemem mümkün değildi fakat BEN BİR KİTAP KURDUYDUM. Arşiv kadar sakinleştirici bir yer yoktu, ben de orası hakkında düşünmeye başladım. Gerçekler. Mantık. Tarih.
Zihnim yanıtı zaten biliyor, o yüzden sakinleş ve zihninin hatırlamasına izin ver.