Bu son konuşmamız olmuştu ve ikimiz de bunu bilmiyorduk. Zaten hiç bilemeyiz değil mi? Hiç değilse birbirimizi sevdiğimizi söyleyebildik. En azından bu var. Çok değil ama bir şeydir işte. Başkaları için daha kötüsü olur.
Eli titremeyen ve nefesi kuvvetli her salak iskambil kartlarından bir ev yapıp sonra üfleyerek bunu yıkabilir, ama insanları güldürebilmek için deha gerekir.
İş geçmişi hatırlamaya geldiği zaman hepimiz hile yaparız; bunun doğru olduğuna inanıyorum. İnsan çok fazla anlatmaya kalkarsa kendini geçmişin “keşke öyle olsaydı” versiyonunu anlatırken bulabilir.
Gerçekten ağzım açık kaldı bu kitabı okurken. Okurken hiç sıkılmadım. Çok iyi yazılmış bir kitaptı. Öneririm hâla etkisindeyim ve ikinci kitabı da okumak istiyorum