Muallim mektebinden taliımgâha hareket ederken, ordunun saflarına kabul ettigi en küçük yaşta subay namzetinin ben olduğumu sanıyor ve bundan gurur duyuyordum. Mektebe girebilmek için nüfus kağıdımda, mahkeme kararı ile yaptığım yaş tashihleri de nazara alınırsa, ancak on sekiz yaşımın içindeydim. Fakat İstanbul'a varıp da talimgâhı görünce, durumun hiç de benim düşündüğüm gibi olmadıgını gördüm. Burada belki benden de küçük niceleri vardı. Kendi kendime:
—Demek ki ben dağarcığımı toplamakta hatta biraz da geç kalmışım,
diyordum. Gururlanmakta meğer ne kadar yanılmışım?...
Sayfa 57 - @Remzi Kitabevi 1987, Yirmi Sekizinci Basım: Haziran 2014, [ISBN 978-975-14-0381-0]Kitabı okudu
Köyler boşalıyordu. Pınarların dereleri dogurması, derelerin çaylara karışması ve çayların nehirieri meydana getirmesi gibi, daima üreyerek, daima genişleyerek kol kol insan dalgaları, bir yerlere dogru akıyordu. Bu dalgalar, acaba hangi denizlere dökülecekti? Yoksa bozkırlarda güneş, sularını mı tüketecekti? Doymaz çöller kanlarını emerek onları kurutacak, bitirecek miydi? Yoksa şurada burada bölüne bölüne sazlarda, bataklıklarda eriyip, dagılıp gidecek miydiler? Bu bilinemezdi. Fakat bilinen şuydu ki, bu hal yüzyıllardan beri hep böyle olagelmişti. Köyler hep böyle boşalmıştı. Kanlar, birtakım sonu gelmeyen yollarda ve bilinmeyen birtakım şeyler için hep böyle çaglayıp coşmuştu.
Sayfa 54 - @Remzi Kitabevi 1987, Yirmi Sekizinci Basım: Haziran 2014, [ISBN 978-975-14-0381-0]Kitabı okudu
“BABAYA MEKTUP…”, Kafka’nın babasına serzenişi
Babaya mektup...
“Birbirimizle sessiz sakin geçinemememizin doğal sonuçlarından bir diğeri ise, benim konuşma yeteneğimi kaybetmemdir. Konuşmayı unuttum! Gerçi her türlü koşulda muhtemelen iyi bir konuşmacı olamayacaktım zaten ama hiç değilse doğru düzgün bir şekilde akıcı bir dil hakimiyeti edinebilirdim. Ne var ki sen çok erken yaşlardan itibaren konuşmamı yasakladın!...”
Sayfa 21Kitabı okudu
Babaya mektup...
“Bazen önünde dünya haritasının serili olduğunu ve senin üzerine çaprazlama uzanmış olduğunu hayal ediyorum. Ve sonrasında senin bedeninin kaplamadığı ufak alanda yaşamımı sürdürebilirmişim gibi geliyor...”
Sayfa 63Kitabı okudu
Güneşe doğru…
“Güneşin doğrudan ortasına uçmak gerekmez.
Ama güneşin arada bir vurduğu ve insanın azıcık ısınabildiği dünyanın temiz bir köşesine gidip sığınmak yeterlidir...”
Sayfa 45Kitabı okudu
Babaya mektup...
“Yazılarım senin hakkındaydı. Yaptığım tek şey, senin omzunda ağlayamadığım için, yazılarımın omzunda ağlamaktı...”
Sayfa 38Kitabı okudu
Kitaptaki en dokunaklı alıntı...
Babaya mektup:
“Verdiklerinin tadını çıkarabildim. Ancak bunu utançla, bezginlikle, güçsüzlükle ve suçluluk bilinciyle yapabildim yalnızca. Bu yüzden sana her şey için eylemlerimle değil, dilenci gibi teşekkür edebildim sadece...
Yalnız, mirastan mahkum bırakılmış bir oğul olarak, hiçbir şeye karşı aidiyet hissedemediğimden, en yakınımdakilere karşı bile şüphe duyar olmuştum...”
Sayfa 22Kitabı okudu