İnsanları acılı ve zayıf düştükleri zaman kendisine yakınlık gösterilmesinden daha çok etkileyen bir şey yoktur. Sevgili Peygamberimiz (sav) de sahâbesi ile yaşarken bu durumu gözetiyordu. Öyle ki acılı anlarında Allah Resulü'nü teselli verirken, mutlu anlarında sıcaklık kurarken bulurlar, kalplerini sevgi kaplardı.
Tarihçi bir an durdu, sonra da gelen son Peygambere hitaben şu mısraları söyledi:
Yaradan unutulmuş, "Tevhid" terk edilmişti,
Ummul-Kurâ Mekke'de, ihyâ için sen geldin.
Kız bebekler hunharca, gömülürken toprağa,
Biçare "mev'ûde" yi, kurtarmaya sen geldin.
Zind her yanı sarmış, rezalet mi rezalet
Örnek ahlâk