Kitaplığımın tozunu alayım dedim. Almak veya yaptırmak değil , kullanmak mesele..
I thought I'd dust the library. It's not a matter of buying or having it made, it's a matter of using it..
Birazcık iç dökeyim günlüğümün sayfalarına. Her zaman da dert dökmek olmaz ki.
Sorumluluk almak! Ya da adına çalışmak derler. Ev işleriyle uğraşan kadınlara "Siz ne yapıyorsunuz ki?!" söylenir bir çok kişi tarafından. Çalışan kadın baş tacıdır. Baş tacıdır da, her kadın ister kendi ayakları üzerinde durmayı, bağımsız olmayı. Bağımsızlık
'Örtmenim.' dedi, 'Size bir şey diyecem. Bugün defterlere bakacaksınız ya… Kaplamamızı söylemiştiniz. Ben üçünü kaplayabildim. Elime para geçince kap kağıdı alıp öbürlerini de kaplayacağım.'
Öylece kalakaldım. Sekiz yaşında bir kız çocuğu… 'Elime para geçince…'
Onun yaşında bir öğrencinin göstereceği mazeretler belliydi: Unuttum, babam kap almadı, yarın kaplayacağım vs… Emine'nin cümlesi kendi sorumluluğunu bizzat kendisinin taşıdığını gösteriyordu. Ailesi köyde yaşadığı için, dedesiyle kalıyor, her işini kendisi görüyordu. Defterlerinden yalnızca Emine sorumluydu. Ve biliyordum ki dediğini yapacak, kimseden bir şey beklemeksizin eline geçen ilk parayla defterlerini kaplayacaktı.
“Sorumluluk alamayan insanlar boş olur. Bir de hak talep ediyorlar. Sorumluluk duygun yoksa hak talep edemezsin. Çünkü hakkın temelinde sorumluluk vardır. Aksi de mümkün değildir.”
Bu yetişkin evlat genellikle "annemle babamlarda" vakit geçirir, onlarla birlikte tatile gider, kirli çamaşırlarını yıkatır, yemeğini sık sık onlarda yer. O, annenin ve babanın en yakın dert ortağıdır, onlarla "her şeyi" paylaşır. Otuzlu yaşlarındadır, ama mesleki yönden kendine uygun bir yer bulamamıştır, birikimi yoktur, ne bir emeklilik planı ne de sağlık sigortası vardır. Dışarıdan bakıldığında bunlar ciddi sorunlarmış gibi görünmez. Ancak genellikle anne ve baba, yetişkin çocuklarının duygusal olarak evden ayrılmasını önlemektedirler.
Bu genellikle her şeyin çok güzel olduğu ve bu yüzden bırakıp gitmenin zorlaştığı, arkadaşça davranan, sevecen ailelerde görülür (Psikologlar böyle aileleri "sarmaşık aile" diye adlandırırlar çünkü çocuklar ailelerinden açık ve net sınırlarla ayrılamazlar). Bu bir sorunmuş gibi görünmez, çünkü herkes çok iyi anlaşmaktadır. Aile üyeleri birbirleriyle oldukça mutludur.
Ancak, bu yetişkin çocukların diğer yetişkinlerle ilişkileri düzgün olamayabilir. Ailelerinde "yüz karası" ilan edilmiş kişileri arkadaş veya sevgili olarak seçebilir, karşı cinsten birine veya işlerine bağlanmakta güçlük çekebilirler.