Asıl olan çok okumak değil, iyi kitabı çok okumaktır.
Bir çuval elma olsa, içindeki bir çürük hepsini çürütür. Fakat o kadar elma bir tek çürüğü kurtaramaz, onu oradan atmak lazımdır. Yani kötüden uzaklaşmak, eskilerin "uzlet" dediği şeye yönelmek, zarar verici olanla alakayı kesmek ve iyilerle beraber olup onların güzel ahlakından istifade etmeye çalışmak gerek.
Velhasıl ahireti merkeze almak, sonsuz bir hayata doğru gittiğinin farkında olmak lazım; orada niyetler de yargılanıyor, kalbindeki her şey biliniyor, sırrını bilene hesap veriyorsun. İnsanı güzel yapan aslında bu. Onun bir tehdide, bir hatırlatmaya ihtiyacı yok. Kalbinde Allah derdi var, Allah'ın rızasını arıyor.
Çünkü herkes yalnızlık çekiyor, kalabalığın içinde olmak yalnızlık yok anlamına gelmiyor.
Ahlak her an huzurda, O'nunla iletişim hâlindeymiş gibi yaşamaktır.
Hemen Bir Kenara Kaldırmamız Gereken
Beş Alışkanlığımız :
1.Başkalarını kırmamak için kolayca söz vermek
2.Kişinin sadece davranışına bakıp, davranışının arkasındaki niyeti hesaba katmamak
3.Öfkenin tutsağı olarak hemen karar verip tepkide bulunmak
4.Keyif alınan bir alanda gelişim için hiç değilse haftada bir zaman ayırmamak
5.Duyguların söylediklerini dinlememek
Sayfa 85Kitabı okuyor
Ülkenin sorunlarını konuşmaya başlamadan önce kendinle, ailenle, işinle ilgili geliştirip güçlendirmen gereken bir sorumluluk duygusu. Ailede sorumluluk almanın önemini herkes kavrayacak ve herkes kendine düşen görevi yapacak. Bir tek şey değişse, bir tek şey: Her bir yetişkin vatandaş etki alanı içinde sorumluluğunu en iyi şekilde yapma bilincini uygulasa, her ailede bu olsa yirmi yılda Türkiye çok farklı bir ülke olur.
Sayfa 76Kitabı okuyor
Hâlbuki ahlak, doğrudan doğruya öze dairdir; ortada kimse yokken, sizi tenkit etmesi muhtemel bir insan mevcut değilken bile sizi çekip çeviren, sizi bağlayan bir hâli vardır. Yani kendi başınıza ve yalnızken de bir ahlak ve bir edep söz konusudur.
Aşk; aklı aşan, yani akıl işini bitirdikten sonra ulaşılan bir idrak seviyesidir. Aşk mektebi de bir okul, bir öğrenme biçimidir vesselam.
Bir insanın değerini belirleyen şey neyi sevdiği, neye tutkun olduğu, neye âşık olduğudur.
Ümidi olan ağlar, ümidi kesilmemiş olan ağlar. Bizde gözyaşı rahmet; nisan yağmuru müjde ve neşe; gözlerin ağlaması da ruhun gülmesidir.