Beyazlamış tenim, korkudan değildi.
Ölüm beyazlığının habercisi olan bu soğukluk ve beyazlık, içimde ölen çiçeklerdendi.
Duygulardan,
Öne eğilmiş başımdan,
Kambur durmuş yüreğimdendi.
Ne çok hayaller doluydu insan oğlunun zihni.
Ne çok umut doluydu kalbi.
Sevgi dolu, sevinç dolu.
Bazen düşünüyorum, ne kazandım sevdaya dair şimdiye dek
Elimi uzattığım daldaki kiraz çiçeklerini severken, arkadan bir ses geldi.
"Hanımefendi! Onlar çiçek değil, koparamazsınız!"
Kırıldım..
O kadar mı câni görünüyordum?
Düşündüm..
Koparıyor gibi görünüyordum.
Lansmana davetlisiniz
Bir Kutu Geçmiş ve Kerpiç Reçeli okuyucuları ile buluşacak.
Nagehan Kruç Şeremet 
İnci Yılmaz Şimşek
Kerpiç Reçeli ve 
Bir Kutu Geçmiş
Onca şey yaşayıp göz göze gelince herşeyi unutmak "sevda" değil de nedir?