Ökten: Peder otoriter bir adamdı; ama otoritesi kendinden kaynaklanmıyordu. Kendisi de istikametini Resulullah'a göre ayarlıyor. Valide de peder de yaptığı her harekette, "İnşallah Resulullah'ı gücendirmemişizdir," diye düşünürdü.
Sayfa 180 - …Kitabı okudu
İç dünyamızın iki önemli kısmı var, biri zihnimiz, diğeri de duygu dünyamız. Değerler sistemi insanın zihnen bildiği ve kalben sevip inandığı şeylerdir; çünkü zihnimiz sevmez, sadece bilir ve bilmekten bir haz duyar. Kalp ise sever, bilir; ama bu bilgi zihnin bilgisi gibi değildir. Onun için değerler sistemini bize öğretirler; ama bu öğreti kitabî değildir, yaşayarak öğretilir. Mesela bir öğrenci hocanın sadece sözüne bakmaz, hâline, tavrına, yürüyüşüne, oturuşuna, kullandığı eşyaya bakar.
Sayfa 161Kitabı okudu
Aristo, "Bir şeyi bilmek, onun kaynağını bilmektir." der. Yani bir şey bilmek, onu ortaya çıkaran ilk sebebi bilmektir. Ağacı binmek, tohumu bilmeyi gerektirir. Tohumu bilmek toprağı, suyu, güneşi ve tüm bunların ötesinde canlı olmanın manasını bilmektir. Ve tüm sistemde ilk sebep yani muharrik–i evvel, evrendeki tüm hareketi değişimi, dönüşümü başlatan ilkedir ve bu, ilk muharrik ve ilk sebep olan Tanrı'ya kadar geri gider. Bu bilim ilkesi kelam ve metafiziğe uyarlandığında şu anlama gelir: Âemi anlamak istiyorsan önce onu yaratanı bil.Eseri anlamak istiyorsun önce ustasını tanı. O ilk sebebe geri görüp kaynağı, ilk hareket ettiriciye geri döndüğünde tüm varlığın neden var olduğunu anlayacaksın. İşte o zaman her şey yerli yerine oturacak. İşte o zaman mana ile suret, dil ile hakikat, ifade ile mana yerine bulacak, birbirini bütünleyecek ve insan gerçek manada anlamaya ve ifade etmeye başlayacak.
Sayfa 198Kitabı okuyor
Şimdi ve burada, bir başkasının kriterlerine göre var olmaya çabalayan bir insan mısın; yoksa kendi bilincinle oluşturduğun ölçütlere göre eyleme geçen biri misin?
Sayfa 21 - KronikKitabı okudu
Sınırlı bir dünyada sınırsız büyüme mümkün olmadığına göre, belirli bir eşik aşıldığında aracın duvara toslaması kaçınılmazdır.
Kavramların ekseri realiteyi açıklamak, bilince çıkarmak gibi bir işlevi oldugu sanılır. Oysa gerçek dünya da pek öyle değildir. Çoğu zaman kavramlar gerçeği ortaya çıkartmaktan çok, gerçeğin üstünü örtmenin, yanlış bilinç oluşturmanın hizmetindedir. Örnek olsun, kapitalizm dememek için pazar ekonomisi veya piyasa ekonomisi, emperyalizm dememek için küreselleşme, kaos dememek için yeni dünya düzeni, örtük iç savaş rejimi dememek için liberal demokrasi deniyor. Elbette gerçeğin üstünü örtmek çabası hiçbir zaman gerçeği yok etmez. Gerçeğin hükmünü icra etmesini engellemez, sadece egemen siniflara zaman kazandırır. Oligarşilerin dünyayı yok etmesini kolaylaştırır.
Devletler de artık piyasanın (pazarın) gerisine "gizlenmiş" durumda... Batı’da devletler piyasanın diktatörlüğü lehine sahayı terk ettiler... IMF (Uluslararası Para Fonu) her fırsatta yoksul ülkelere yapısal uyum programlarını dayatmaya devam ediyor. Eğer "her taraf" aynıysa, güney-kuzey, gelişmiş azgelişmiş, ileri-geri ayrımının da bir kıymeti harbiyesi yok demektir. Artik "tek dünya" var ve bütün mesele uyum sağlamak"!. Tabii "tek dünya" söz konusuysa eğer, ona da “tek düşünce” yakışırdı... Öyleyse söz konusu olan "kalkınma” değil “uyumdur"...
Yazarın kendisini tarifi/nden..
“Ben doğuştan alçakgönüllü bir insanım. Adeta hasta derecede. Çok kendi zararıma olarak. Evimin kapısında adım yoktur. İmzamı küçük harfle atarım. İmkan oldukça kendimden hiç konuşmam. Kendi ben'imi içimden çıkarayım ki, içime daha çok dünya sığsın isterim..”
Sayfa 129 - Bilgi/ pdfKitabı okudu
İnsan bir fikri olmadan eylemde bulunamaz ama eylemi olmayan fikir de sadece zihinde bir tasavvur olarak kalır. Bu ikisi arasındaki dengeyi kurabildiğimiz oranda kendimizi gerçekleştirme hedeflerimize ulaşma şansımız artar.
Heidegger'in güzel bir ifadesi var: ''Tefekkür, teşekkür eder.'' Gerçek düşünce insanı şükre, teşekküre, hamde götürür.
