Vatan düşman kuşatmasında kaldığında,
Düşmana diz bükmek tehlikeli.
Saldırgan dış düşmana göre,
Vefasız iç hainler daha tehlikeli.
Düşmana sırlarımızı yetiştiren
Kötü niyetli, hain casus tehlikeli.
Kendi milletine ayaklar altına alarak,
Yad ellere tapınıp kul olman tehlikeli.
Sayfa 46 - Bengü YayınlarıKitabı okuyor
Sizlerin ata mirası, böl -parçala -hükmet, diyen vefasız siyasetinizin sonucu, içimizde peydahlanan hainler olmasaydı, şu anda kendinizi Çin Seddi'nin ötesinde bulurdunuz.
Sayfa 43 - Bengü YayınlarıKitabı okuyor
Bağımsızlık ve egemenliğin tadını alan ve onun değerini bilen halkımız, tekrar esarete düşmektense ölmeyi tercih edecektir.
Sayfa 31 - Bengü YayınlarıKitabı okuyor
Kimse maymunluğu içine sindiremedi..
Hayvanlık denince kızıyorlar, ama, insanlığın ne olduğunu da daha bilmiyorlar.
Sayfa 74Kitabı okudu
Vay biz maymun
mu imişiz?
Dur behey kan dökücü insanoğlu!
Maymunun bu işe erecek kadar aklı olup konuşabilse bu akrabalığı kabul etmemek için senden önce o hayvan telaşa düşer.
Sayfa 28Kitabı okudu
İnsan, hayatın hangi devrinde olursa olsun anneye karşı daima çocuktur.
Sayfa 65Kitabı okudu
Abdülmuttalib
Peygamberler Peygamberinin büyük babası...
Abdülmuttalip; yâni Muttalip isimli birinin kulu... Muttalip insan ismi olduğuna göre ne demek?.. Bu lâkablandırılışta bir iş olmalı...
Şöyle:
Muttalib isimli bir amcası var... Amcası, deveye binmiş, arkasında yeğeni, Mekke'ye girerlerken ona soruyorlar:
– Arkandaki de kim?
Çocuk, kılıksız ve bakımsız... Asîl Muttalib utanıyor:
– Kulumdur!
Diye cevap veriyor.
Sonradan üstbaşı düzenlenen çocuğun kim olduğu meydana çıkıyor amma, lâkab bir kere takılmıştır:
– Abdülmuttalib, Muttalib'in kölesi...
Öz ismi Şeybe-tül Hamd... Doğuştan ak saçlı... Kendisine, bu mânaya gelen Şeybe ismini vermişler. Derken Abdülmuttalib...
Uzun yıllar yaşadı ve Araplarda ilk defa sakalını o boyadı.
Sayfa 36 - Büyük Doğu YayınlarıKitabı okudu
Bilmem başınıza hiç geldi mi? Yaşamaktan usanıverdim bir gün apansız...
Sayfa 69Kitabı okuyor
İnsan bir kere tek başına kalmaya görsün! Nerde olsa tek başınadır. Meydan savaşında bile...
Sayfa 60Kitabı okuyor
Gözümde tüten ne şehirler, ne insanlar, ne de kırlar ve ormanlardı. Açık denizleri, etrafında duvar olmayan, uçsuz bucaksız yerleri arıyordum. Ama ruhumuz böyle gökyüzlerinde uçup dururken birdenbire yere inip insan küçüklüğü ile karşılaşmak ne tuhaf oluyor.
Sayfa 29 - OlympiaKitabı okuyor
Bizi biz yapan yaralarımız!
İnsan böyle bir şey. Nerede, hangi yaşta olursa olsun, kabuğunu kırıp içine baksan içi cılk yara.
Sayfa 198Kitabı okudu
