Başkalarının ölmesinin, bir annenin sevgisinin ne önemi vardı, onun Tanrısından, seçilen hayatlardan, yazgılardan bana neydi, değil mi ki beni ve benimle birlikte, onun gibi bana kardeşlerim olduklarını söyleyen milyarlarca ayrıcalıklıyı da tek Mukadder ecel gelip bulacaktı.
Sayfa 109Kitabı okudu
Nihayetinde madem ölüyoruz, nasıl ve ne zaman olduğunu ne önemi var, orası aşikâr.
Sayfa 103Kitabı okudu
Kim sağlayabilir benim artık ben olmamamı, şimdi olduğum kişiyi anımsamayacak denli bir başkasına dönüşmemi?
Sayfa 56 - Neysem o olmak istemiyorum artıkKitabı okudu
.. yaşamak isteyen her Faust, yaşamın tıpkı bir sevgiliyi kucaklar gibi, onun her şeyini duyursamak, her yanını kucaklamak isteyen, her şeyin tadına varmak isteyen her tutkulu ruh, ölmeye hazırlanmalı, kendini ölümün içine koymalıdır. Bir an yoğun bir biçimde yaşamayı başarabilirsek, yaşam ağır bir ölümdür, her duyusal haz, bu uzun can çekişin onca sıçrayışından, ölüm hırıltısından biridir yalnızca.
Sayfa 41 - Zihinsel bir ölümKitabı okudu
Belirsizlik üzerine
Hayatın ne olduğunu bilmediğimiz için yaşıyoruz daha doğrusu yaşamanın bize ne getireceğini kestiremiyoruz ve ilginçtir ki bu bizi yaşamda tutuyor.
İnsan Varoluşu Üzerine
Yaşamı asla tam bir olgu olarak sevmedim ancak ölümü de tam bir olgu olarak kabullenmedim.
"Varoluş nedir?" üzerine kendimden karalama...
Varoluş, anlamlandırma gayretine girdiğimiz bir boşluktur. Hiçlik diyemem, bu varoluşumun piçliği olurdu. Hayattayım, üstelik varım ve varlığımı anlamlara borçluyum
Varlığım olmuş olmamdan gelmiyor, olma gayretimden geliyor. Olduğumu düşündüğüm an, bir sinek olup lambaya konarım.
Üstelik varoluşumun fanatiği değilim, bir gün bu maske düşecek ve oyundan çıkacağım. Eğer şanslıysam ve eğer gayretim onurluysa, sahneden indikten sonra bile varlığım benden sonra rolüne devam edecek. Tıpkı Shakespeare'in dediği gibi;
"All the world’s a stage,
And all the men and women merely players;
They have their exits and their entrances;"
Bir diğer deyişle yaşamı sevmiyordum ölümden ise nefret ediyordum!
Sen bir aylak, uyanık bir uyurgezersin, bir istiridyesin
Sayfa 20Kitabı okudu
Zaman
Zamanımız sınırlıdır ve sonu olan bir hayata değerli bir şeyler katmak, ilk başta tuhaf görünebilecek zorlu bir iştir. (Camus, 1942) İnsan varoluşunun zorluğunu pek çok farklı şekilde göğüsleyebiliriz. Bunun için trajedileri zaferlere dönüştürmemizi, acılarımızdan anlam çıkarabilmemizi sağlayacak varoluşçu cesarete ihtiyacımız vardır. (Frankl, 1946)
Tanrı da çok egosantrik be kardeş..!
…insan yüreğini Tanrı’nın kendisini sevmek için yarattığı gibi, Tanrı’nın insan beynini de kendisinin tanınması için yarattığını fazlasıyla ortaya koyar,
Sayfa 113Kitabı okudu
“İnsanın dünyadaki görevi kaderi seçimlere, pasif bir varoluşu aktif bir varoluşa dönüştürmektir.”