Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.16
Elif
Elif
@kuroely
346 okur puanı
Haziran 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Değerli bir kitap, değerli bir yazar...
Kişisel gelişim kitaplarına karşı bakış açımın değiştiğini söyleyebilirim. Bu yazarın okuduğum İkinci ktabıydı ve her ikisini de çok keyif alarak okudum. Yazar genel olarak kişisel gelişim kitaplarında gördüğümüz tavsiye tadında bir anlatımndansa kurgu üzerinden bir anlatım yapmayı tercih etmiş. Bence tam da bu nedenle kitabı okuması çok zevkliydi. Kitabı okurken yenilendiğimi bile hissettim. Hatta bu zevk olabildiğince uzun sürsün istedim.
Olaylar Jonathan'ın bir çingene kadının baktığı faldan öleceğini öğrenmesiyle başlıyor. Bununla birlikte hayata, insanlara, mesleğine ve daha bir çok şeye bakış açısı değişiyor ve siz onun düşüncelerinde meydana gelen bu değişimleri okuyorsunuz. Örneğin geleceği düşünürken yaşamayı unuttuğunu fark ediyor. Kendini dinlemeyi öğreniyor. Başkalarını mutlu etmenin gururunu, sevincini tadıyor. Kısaca karakterin hayatı ve kendini keşfini okuyorsunuz. Daha da özetlemek gerekirse karakter yaşamaya, öleceğini öğrendiği gün başlıyor.
Yarım bırakmak istemediğim için okudum ve bitirdim. Kitap kısa öykülerden oluşuyor. Bazı öyküleri gerçekten güzel ve ilgi çekici bulmama rağmen öykülerin büyük bir kısmı bence gereksiz ayrıntılarla doluydu ve sıkıcıydı. Okurken çok yoruldum. Öykünün sonu ve başı arasında bir yerlerde sürekli kayboldum. Yazarla başka kitaplarında barışırız umarım çünkü ben bu kitabını beğenmedim.
Bu eserde yazar, insanın maddi boyutunun ötesinde manevi boyutunun da varlığı üzerinde durmuştur ve insanı anlamanın ancak bütüncül bir bakış açısıyla mümkün olduğunu vurgulamıştır. Bu nedenle fizyoloji, psikoloji, sosyoloji vb. bilimler insanı belirli yönleriyle ele alması bakımından İnsan Denen Meçhul’e ışık tutmakta eksik kalmıştır. Bu noktada
Okur Takip Önerileri
İnsanların mitlerde anlatılan varlıklar olduğu ve köpeklerin insanların yerini aldığı bir geleceğe götürüyor kitap bizi. Öyle bir gelecek ki hiçbir canlı birbirini öldürmüyor. Peki şiddetin unutulduğu bir toplumda insanlar var olabilir mi?
Belki bir süre. İnsanları bir kenara bırakıp canlıların birbirini öldürmediği bir dünya hayal etmek bile çok zor geldi bana. Tam da bu yüzden çok ilginç buldum kitabın konusunu. Bu yönüyle çok özgün bir eser olduğunu düşünüyorum. Ayrıca kitap 8 öyküden oluşuyor ancak ben bu anlatım tarzını pek sevdiğimi söyleyemem. Çok daha iyi olabilirdi.
Zamanınızı saklayamazsınız o yüzden doya doya yaşayın.
Momo hiçbir şeye zamanları olmayan insanlara adanmış masalsı bir romandı bence. Aynı zamanda sürekleyici bir anlatıma sahip olduğu için hiç sıkılmadan bir çırpıda okunabilecek bir kitap. Hikayemiz Momo adında küçük bir kız ve arkadaşlarının duman adamlar olarak geçen zaman hırsızlarıyla mücadelesini anlatmaktadır.
Bu kitap çağımız insanının hiçbir şeye yeterince zamanın olmaması gibi önemli bir konuya da değinmektedir ve bu bakımdan ders niteliğinde bir kitaptır. Çağımız insanı kendini bu kitabın her köşesinde bulabilir. Çalışmaktan ihmal edilen çocuklar, arkadaşlıklar aslında çok da yabancı değil bizlere. Bu kitabı okurken hayatın tüm koşturmacası içinde kaybettiğiniz her şeyi bir bir bulacaksınız. Tam da bu sebeple Momo'nun büyük, küçük herkesin okuması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum.
Korku türünde bir roman olmasına rağmen benim korku anlayışımın çok dışında kalıyor. Yine de 'Topraktan Dönenler' satır aralarına ustaca gizlenmiş gerçeklerle dolu bir kitap. Yazarın anlatımı ve derin ifadeleri kitabı akıcı kılıyor ve okumayı bırakamıyorsunuz. Kitaptaki karakterlerin özgünlüğü, ifadelerin derinliği ile gerçekten sürükleyici bir kitap. Bu kitabın en sevdiğim yanlarından biri de yazarın çocukluğundan bir anısını ölümsüzleştirmenin tuhaf ama özgün bir yolunu bulmuş olması.
Tüm Övgüler Ahmaklığa
Basitçe anlatmak gerekirse kitabın ana karakteri ahmaklık tanrıçası, konusu da bu tanrıçanın kendini övmesi ve de ana fikri ahmaklığın mutluluk olduğu.
Aslında kitabı fikir olarak beğendim ama gerek dili gerek de sunduğu argümanlar bakımından güncel olmadığını düşünüyorum ki bu da okunmasını zorlaştırıyor. Felsefeye, yunan mitolojisine, eski ve yeni ahitteki metinlere sıkça atıfta bulunulması okurken yorucu gelebiliyor. Okumak istiyorsanız bunları göz önünde bulundurarak başlayın derim.
Burada hepimiz süzülüyoruz.
Derry adlı kasabada yaşayanların korkularından beslenen bir canavar ve onunla savaşan yedi çocuğun tüyler ürperten hikayesi. Yatağın altında saklanan canavar bu hikayede gerçeğin ta kendisi. "O" bir palyaço, kurt adam veya bir mumya neyden korkuyorsanız işte o. Derry'de ondan kaçamazsınız.
Stephen King "O" ile bir çok şeye değinmiş bana kalırsa. Din, ırk, cinsel tercihler gibi bir çok ayrımın aslında özgürlükler ülkesi diye anılan Amerikanın derin bir parçasını oluşturduğunu fark ediyorsunuz. Sadece bu da değil, insanların şiddete olan anlamsız eğilimini kitabın her yerinde bir çok farklı şekilde görebilirsiniz. Korkulardan doğan öfkenin nasıl şiddete dönüştüğünü göreceğiniz gibi.
Kitap temel olarak inancın, güç olduğu fikri üzerinde şekilleniyor. Gücün kaynağı inanç ve bu yedi arkadaşın "O" ile savaşırken yanlarında sadece inançları var. Olması mantık dışı görünen herhangi bir şeye duyulan saf bir inancın çocukların gücünün kaynağı olduğu vurgulanıyor.
Kendi adıma kitabın çok sürükleyici ve düşündürücü yanlarının olduğuna inanıyorum. Sadece korkunç bir canavarla savaşan çocukların macerasının anlatıldığını düşünmüyorum. Çok daha derin yanları da var bence. Belki bu yüzden bu kadar çok seviliyordur.
Yazarın okula düşmanlığı okulların görünenden farklı bir amacının ve işlevinin olduğunu fark etmesiyle başlar. Yazar okullarda verilen eğitimin amacının insanları aynılaştırmak böylece idare edilebilecek bir toplum oluşturmak olduğunu düşünür. Okullar toplum mühendisliğinin bir aracıdır ve eleştirel düşünmeden yoksun bırakılan bireyler sorgulayan
Gerçekten de okulla ilgili ezberleri bozan bir kitap. Yazar kendi öğretmenlik deneyiminden yola çıkarak eğitim sistemini eleştiriyor. Gatto' ya göre okulların kusursuz çalışan bir mekanizması var ve okullar amaçlarını eksiksiz bir şekilde yerine getiriyor. Peki ama Gatto' ya göre okulların amacı gerçekte nedir?
Okul bir hapishanedir ve burada itaat etmek öğretilir. Gatto okulların amacının davranışları önceden kestirilebilen ve denetlenebilen insanlar üretmek olduğunu düşünmektedir. Bu noktada yazar düşüncelerini "ihtiyacımız olan daha az okul, daha fazla değil." diyerek destekler. Ben de diyebilirim ki bizim aptallaştıran bir eğitime değil özgürleştiren bir eğitime ihtiyacımız var. Bu kitabı okuduğunuzda okul eğitimi ile eğitimin aynı şey olmadığının farkına varacaksınız. Her anlamda farklı bakış açıları sunan bir kitap olduğunu düşünüyorum.
