Romandan beklentim daha fazlaydı. galiba öncesinde Virginia Woolf'tan Kendine Ait Bir Oda okuduğumdan kaynaklanıyor. Mükemmel bir konu bulunmuş, ama kişiler arası romanın sürüklemesi arasında bir sorun var gibi ilerliyor. Buna rağmen insanın belleğinde konusuyla iz bırakan ve çocukluğu, şiddeti, terörizmi ve sonuçlarını, yalnızlığı, komşuluk ilişkilerini, insani yardımları tekrar düşündüren bir kısa roman. (spoiler içerir) Unutmanın Genel Teorisi, kendini ve geçmişini, etrafında gelişen terörizm olaylarının da etkisiyle 30 yıl evine kapatan, geçimini kaçan komşusunun bıraktıklarıyla bir süre geçinen, duvarlarına kömürle günlükler tutan, köpeğiyle dostluk kuran ve ansızın bir çocuğun yaşam dolu sıcaklığıyla tekrar hayata tutunan bir kadının gerçek olaydan esinlenerek yazarın kaleme aldığı şiirsel bir roman.
