ben ne diyim bilmiyorum. o kadar etkilendim ki, o kadar güzeldi ki.
spoiler
Marianne'nin özellikle ergenlik çağındayken aşağılamalara maruz kalması, yanında asla olmamış babasının küçükken annesini ve onu dövmesi, annesi ve abisinin istismarı.
Bunlar Marianne'nin mazoşizmine neden olan göz önündeki etkenlerdi.
Cinsel ilişkide aşağılanmadan hoşlanması, onu çok seven Connell'a bana vurur musun demesi, kiminle olursa olsun asla Connell'la olduğu gibi olmayacağını düşünmesi da fark ediliyordu. Hatta "kimseyle böyle değil" dediği bir kısım var son sayfalarda.
"bana istediğini yapabilirsin, nasıl istersen," bunları sürekli Marianne'nin ağzından duyuyoruz kitapta.
Marianne'nin kendini değersiz ve aşağılık olarak görmesinin, bu mazoşist düşüncelerin nedeninin lisede yaşadığı travmalar olduğunu düşünüyorum.
Ayrıca kendisinin hayal kırıklığı ve utanılıcak biri olduğu düşüncesi de Connell'ın onu bir sır gibi, sanki birileri öğrenirse hayatı mahvolacakmış gibi davranmasından kaynaklanmış da olabilir.
Connell ise yine de asla onu kırmak ya da üzmek istemedi ve bunu kitabı okurken gerçekten hissettim. Ona olan davranışları çok tatlıydı. Her ne kadar yanlışlar yapsa da, kafası karışıktı. Marianne'nin ne kadar yalnız olduğunu biliyordu. Marianne'nin ona ne derse yapacağını biliyordu. Bunu hissediyordu, bu yüzden onu kaybetmekten hiç korkmadı Connell.
Sonunda yine giden Connell oldu.
Marianne neden gitmesine izin verdi bilmiyorum.
Bu kadar mücadeleden sonra, neden gitmesine izin verdi gerçekten bilmiyorum
"insanlar insanları değiştirebiliyormuş gerçekten"
