Bağışlama olup biteni olduğu gibi bırakmak; olacağı beklemek ve şu anı yaşamaktır.
Peki ama, sevmeyi kim öğretiyor bize?
Sayfa 11 - İnkılâpKitabı okudu
"Sevgi her zaman kolların açık duruşudur. Sevgi için kollarınızı kaparsanız kendiniz dışında tutacak hiçbir şey kalmadığını görürsünüz."
Sayfa 92Kitabı okudu
"Geçmişin bir değeri vardır.
Çünkü şu anda var olan seni oluşturmuştur."
Geleceği umuduyla korkusu her an savaş halindedir.
Sayfa 225Kitabı okudu
Birbirinize baskı yaparak kişiliklerinizi bozmayın.
Hiç kimse gölgede yetişip olgunlaşamaz.
Sayfa 170Kitabı okudu
"Kaygı hiçbir zaman yarının mutsuzluğunu azaltmaz, sadece bugünün mutluluğunu çalar."
Leo Buscaglia
"Ben pek öğüt vermesini bilen kişilerden değilimdir. O işten yıllar önce vazgeçtim. Benim de kafam herkesin ki kadar karmakarışık. Başkalarına ne yapmaları gerektiğini nasıl öğütleyebilirim?"
"Aslında sevdiğimiz kimseleri hiçbir zaman kaybetmeyiz. Onlar bizim kanalımızda ölümsüz olmuşlardır. kalplerimizde ve zihinlerimizde yaşamayı sürdürürler. Her hareketimize, düşüncemize, kararımıza eşlik ederler. Onların yerine hiç kimse alamaz."
Bazen merak ederim: Nasıl başkaldırırsak kaldıralım, kişiliğimiz gerçekten kendi kişiliğimiz mi, yoksa yalnızca başkalarının bizde var olduğunu söyledikleri kişilik mi? Öğretmenler ve ruhbilimciler olarak, insan olmanın öğrenildiğini biliriz. Öğretmenlerimiz kimlerdir? İlk öğretmenlerimiz anne ve babalarımız, ailemizdir. Eğer hâlâ çocuk değilsek, artık onları hiçbir şeyle suçlayamayız çünkü onlar da herkes gibi yalnızca insandırlar. Onların da kendi sorunları, kendi güçlülükleri ve güçsüzlükleri vardır. Bize yalnızca kendi bildiklerini öğretebilmişlerdir. Babanız olan o adama ve anneniz olan o kadına gidip "Sizi bütün kusurlarınızla birlikte seviyorum," diyebildiğiniz gün gerçekten büyüdünüz demektir
Bir gün, sevgi dersimden sonra, bir öğrencimin babası gelip beni görmek istediğini söyledi. Beni arka tarafa, park alanına götürdü ve boynuma sarılarak ağlamaya başladı. "Geçen gün oğlum, yirmi bir yılın sonunda 'Biliyor musun baba, seni gerçek ten seviyorum,' dedi. Bunu içtenlikle söylediğinden eminim. Bu sevginin hep var olduğunu biliyordum ama sevgisini söze dölmesini siz öğrettiniz oğluma," dedi. Dolayısıyla, sevmenin bize öğretilmediğine ya da yeterince öğretilmediğine üzülmememiz gerekir artık. Çünkü bunu her zanan öğrenebiliriz.
Sayfa 50
Belki de en büyük hatası güven ve sevgiye olan derin tutkusuydu... Tabii eğer bu hata sayılırsa.
Sayfa 140 - İnkılâp KitabeviKitabı okudu
Hoşgörüsüzlük ve ayrıcalık: zayıflığın ve cehaletin gizlendiği bir sığınaktır. Anlayış ve hoşgörü ancak güçlülerden beklenir.
Sayfa 70 - İnkılâp KitabeviKitabı okudu
Bir fidan, bir çiçek yetiştirmemiş kimseler, hayatın ne anlama geldiğini doğru dürüst bilemezler.
Sayfa 104Kitabı okudu
İnsanseverlik; genelde, para ve zenginlikle eşit tutulur.Halbuki, kelimenin lügattaki anlamı,”birisinin herkese karşı gösterdiği iyi niyet, davranışları ve eylemleriyle insanların iyiliği için gayret gösteren kimse” diye tanımlanır.Kelimenin Latince kökeni,” İnsanlık için sevgi”anlamını taşır.
Sayfa 60Kitabı okudu